Het Idee.Het idee om eens naar Zuid Afrika te gaan bestaat al enige jaren. Maar aangezien we ons hondje Arres niet steeds wilde wegdoen of naar een opvang, werd deze reis steeds uitgesteld. September 2017 hebben we ons hondje helaas moeten laten inslapen. Even later hebben we dan besloten om toch uit te zoeken wat een reisje naar Zuid Afrika zou gaan kosten. Na bij een aantal reisorganisaties inlichtingen te hebben ingewonnen, prijzen lagen nogal hoog. Ben ik zelf begonnen met het uitstippelen van een rondreis. Het eerste wat we moesten uitzoeken was wanneer kunnen we gaan, voor Greet is dat wel een probleem want zij moet nog verlof kunnen krijgen, voor mijzelf mijn groot verlof is begonnen januari 2017 eind datum nog niet bekend. Na navraag te hebben gedaan op haar werk kreeg Greet de toestemming om in november verlof te nemen voor onze reis. Dan hebben we samen gaan kijken wat we graag zouden zien en doen en werd in grote lijnen het traject van de reis vast gelegd. Op 8 oktober gaan we naar Sint Niklaas, het evenement "Visit Africa Day". Hier word ons gezegd om onze reis te laten vertrekken vanuit Kaapstad en niet vanuit Johannesburg. Omdat we dan te laat gaan zijn om aan whalespotting te kunnen doen. Blijkbaar kan je de walvissen zien in de maand november maar tegen eind november zouden de meesten al zijn weggetrokken. Na het bezoek aan deze beurs trek ik met veel enthousiasme aan het werk met het uitzoeken van onze vliegreis. Als eerste vliegtuig vastleggen en dan de rest. Na een tijdje rond zoeken en vergelijken werden de vluchten vast gelegd. Vol trots stuurde ik een mailtje naar Greet, was aan't werken, dat de vluchten vast lagen en dat we op 30/10 opstijgen en terug thuis zouden zijn op 01/12. Mailtje terug van Greet, "zeg das wel 5 weken ipv 4 weken he!!" oei een foutje gemaakt niet nagekeken hoeveel weken dat het was. Dus Greet terug naar hare baas dat we geen 4 weken weg zijn maar 5 weken. Gelukkig was dat geen probleem. OEF Nu kon ik beginnen aan het serieuze werk, het uitzoeken van B&B en/of andere slaapplaatsen. Hier aan heb ik ongeveer een 3 maanden aangewerkt, niet aan een stuk door he. Onze reisweg in kort. Oostmalle 29/10 Kaapstad 30/10 - 02/11 Hermanus 02/11 – 04/11 Calitzdorp 04/11 Oudtshoorn. 04/11 – 06/11 Addo Nationale Park 10/11 – 14/11 Coffee Bay 14/11 – 16/11 Sani Lodge/Drakenberg (Lesotho)16/11 – 19/11 St Lucia 19/11 – 22/11 Mlilwane Wildlife Sanctuary (Swaziland) 22/11 – 24/11 Krugerpark 24/11 – 28/11 Pretoria 28/11 – 30/11 Johannesburg 30/11 Oostmalle 01/12 Vertrekken we of gaat de reis niet door? Zondag 28/10/2018 Het nieuws is zeer verontrustend, de staking op Zaventem blijft aanhouden en de maatschappij waar wij met vliegen wordt afgehandeld door Aviapartners. Omstreeks 21u zie ik op mijn gsm dat de vlucht van ons geannuleerd is. Weg reis hopelijk vergoedt de verzekering dergelijke gevallen. Ik laat aan Greet weten dat ze kan stoppen met inpakken. De verstomming is groot hier hebben we jaren naar uitgekeken, we zijn nog aan het bekomen van deze klap gaat plots mijn gsm. Een vriendelijk stem aan de andere kant zegt dat ze van Ethiopian Airlines is, nog niet goed bekomen van het eerste bericht zeg ik tegen haar "ja gij hebt geen goed nieuws he voor ons", waarop zij antwoord jawel hoor, als je wilt kunnen we jullie omboeken naar SN Brussles airlines met een vlucht naar Wenen en daar kan je rustig overstappen op onze vlieger naar Addis Abeba, van waaruit je de vlucht neemt naar Kaapstad. Het enige dat er wel veranderd is dat we een uur vroeger vertrekken. Dit was geweldig nieuws en bij Greet vloeiden de traantjes van opluchting. Dus Greet ga maar verder inpakken we vertrekken dan toch nog. Het vertrek. Maandag 29/10/2018 Het is eindelijk zover we vertrekken vandaag richting Zuid Afrika, hopelijk doen zich verder niet te veel problemen voor. Om 12u30 staat Paul, mijne maat, aan de deur om ons naar Zaventem te doen. Iets voor 14u zijn we in Zaventem en kunnen we dadelijk onze bagage afleveren en verder gaan naar de Gate. Het vertrek is voorzien om 19u10, maar om 17u wordt er omgeroepen dat de vlucht een half uurtje vertraging heeft. Ok half uurtje geen probleem dan hebben we nog 1u30 de tijd om naar onze gate te gaan. uiteindelijk vertrekt de vlucht om 20u10 das het tijdstip van de initiële vlucht. Maar niet getreurd, alles komt wel goed. Om 21u40 landen we in Wenen en gaan dadelijk naar onze gate, allee tot waar er een bus staat die ons naar de andere kant van het vliegveld brengt om in te checken. Het vertrek in Wenen was voorzien om 22u50, maar door technische problemen, een batterij die stuk was, vertrekken we uiteindelijk naar Addis Abeba om 01u00. We lopen dus 2u achter op het schema. De vlucht naar Addis Abeba verloopt rustig en kijk ik wat naar een film terwijl Greet bezig is met het stof van de zetels te blazen. Om 03u15 krijgen een lichte nacht maaltijd Kip curry met rijst en dan nog een slaatje ed erbij. Ik zelf neem hierbij een Rood wijntje en Greet gaat de Afrikaanse Fanta eens proberen. Da viel tegen. Aankomst luchthaven van Addis Abeba. Daar staan enkele mensen ons op te wachten om te zeggen naar waar we moeten, ik denk we halen de vlieger nog, tot ik eentje hoor zeggen "you have to go to the office", WAAAAT nee he 't is niet waar! ja hoor, onze vlucht naar Kaapstad is weg. volgende vlucht morgenvroeg om 08u00. We krijgen een voucher voor een hotel in de stad en een busje brengt ons naar het hotel en zal ons morgenvroeg weer komen oppikken. Dus ingecheckt en onze handbagage op de kamer gaan zetten en onmiddellijk mails opgesteld en verzonden naar de autoverhuurmaatschappij, het hotel waar we overnachten en naar de gids die ons een rondleiding zou geven op woensdag voormiddag in Langa Township. gelukkig heb ik alles kunnen verplaatsen wat we gepland hadden in kaapstad maar jammer genoeg zal der ook een deel niet doorgaan. Na het middageten besluiten we om een wandeling te doen in de buurt van het hotel, voor Greet haar eerste kennismaking met dit gedeelte van Afrika. De geuren, het lawaai deden mij dadelijk terug denken aan de periode dat ik voor mijn werk in Afrika ben geweest. In deze stad wordt er veel gebouwd, alleen is de vraag wanneer zijn ze aan die gebouwen begonnen en wanneer gaan die afgewerkt zijn. Naar Kaapstad. 31/10/2018 Vandaag loopt de wekker af om half zes, alleen bij het onthaal zagen ze dat anders en bellen ons wakker om tien voor half zes. Niet erg hebben we wat meer tijd om wakker te worden, het ontbijt is om 06u klaar dus snel wat eten want om kwart na zes komt het busje ons halen om naar het vliegveld terug te doen. Om vijf na zes is hij der al dus dan maar snel het ontbijt naar binnen werken en om stipt, ja dat kan zelfs in Afrika, kwart na zes zijn we op weg naar het vliegveld. Daar aangekomen moeten we eerst langs de scanners, dus alles uitladen van elektronische spullen, schoenen uitdoen, en alle metalen voorwerpen in een bak gooien dan voor Greet door de scanner en voor mij is het weer wachten tot dat er eentje het begrepen heeft dat ik daar niet door mag i.v.m. mijn pacemaker. Na de controle alles weer inladen en aandoen, hierin beginnen we zo stil aan experten te worden. hop naar onze gate om te wachten om aan boord te gaan, dat hadden we gedacht althans, net voor we aan de gate komen wacht ons een verrassing, terug een controle terug hetzelfde ritueel van uitladen en uit doen en wachten tot het doordringt bij één van hen dat ik niet door de scanner mag. De controle is zo streng dat Greet met een fles water door de controle gaat in hare rugzak goed zichtbaar. Inscheping is voorzien om 07.30 u met 10 minuten vertraging begint de inscheping en bijna op tijd 08.15 stijgen we op richting Kaapstad. De vlucht verloopt zonder noemenswaardige problemen , voor ons dan toch, enkel een ouder Engels koppel gaat wat moeilijk doen omdat ze beiden geen zitje hebben aan de gang. Meneer had stoel 14D maar jammer genoeg op het vliegtuig waar wij op zitten bestaat de rij 14DFG niet dus gaat meneer dood leuk op stoel 15D zitten en weigert zich te verplaatsen. De dame die normaal op die stoel zit blijft natuurlijk ook zeggen dat zij en met recht zeggen dat zij op 15D zit. Trouwens op meneer zijn ticket staat 14B naast zijn vrouw die op 14C zit. Na een 10 minuutjes gaat de dame van 15D op een andere plaats zitten aangewezen door één van de stewardessen. En moet hij tijdens de vlucht nog wat kunnen mekkeren over futiliteiten. O ja gaat hij nog eens dood leuk met zijn voeten tegen de wand zitten, met schoenen aan!!! Tot zover onze medepassagier, eens aan gekomen in Kaapstad zijn we beide blij dat we eindelijk der zijn geraakt. De bagage is snel gelost en kunnen we richting de uitgang gaan. Bij de Duane lopen we zo voorbij, paspoortcontrole gaat heel vlot en wij zijn in Zuid Afrika. Nu naar de autoverhuurdienst om onze auto te gaan ophalen en zijn we weg naar het appartement dat we in Kaapstad hebben gehuurd tot vrijdag. wel dat afhalen van de auto verloopt iets minder vlot dan verwacht maar we kunnen eigelijk niks zeggen want we hadden gezegd dat we om 16u de wagen kwamen ophalen en we waren 2 u vroeger daar dan voorzien. uiteindelijk om 10 na 16 u krijgen we eindelijk onze auto. Controle van de schade die aan de auto is schade papier ingevuld, zijn enkel wat oppervlakkige krasjes, inladen en vertrekken maar. Alleen Greet wil perse langs rechts instappen, tot ze het stuur ziet staan. Ik kan je wel vertellen rondrijden met het stuur aan de rechtse kant, schakelen met de linker hand en dan nog eens zien dat ge links van de baan rijdt is wel een hele klus hoor en zeker als je in het drukke verkeer moet rijden. Uiteindelijk verloopt alles redelijk goed alleen vergeet ik dat ik hier wel uiterst LINKS moet rijden. Eenmaal we het stadscentrum bereiken is het, zoals in alle groot steden om 17u file rijden. Rond 18u komen we op onze bestemming aan en is het vlug wagen uitladen papierwerk in orde brengen, parkeerplaats voor de auto zoeken en dan snel ergens iets gaan eten. Gelukkige had ik thuis al via Google Streetview gekeken waar er iets was om te eten in de buurt. Bij Mojo Market gaan we binnen en tot onze grote verrassing is dit eigenlijk een soort van Mall waar je niks anders hebt dan kleine eet zaken die allemaal hun eigen specialiteit hebben, ook hebben ze der twee "cafe's" die niet tegen elkaar op concurreren. de ene heeft 100 soorten bier van de tap de andere wel wat minder maar die heeft dan wel softdrinks. Dit alles kan je dan nuttige in een grote ruimte die bestemt is voor iedereen. Een leuke en gezellige bedoening. Na het eten lopen we nog wat rond in Kaapstad en doen we nog wat boodschappen voor ons ontbijt hier. Langa en Devils Peak. Donderdag 01/11/2018 Vandaag bezochten we Langa Township met een lokale gids en vervolgens reden we naar Devils Peak. Een township bezoeken doe je niet zomaar in je eentje, dat wordt toch wel afgeraden. Dus hadden we op een punt net buiten het Langa Township afgesproken. Daar zou een gids, die zelf was opgegroeid in het township, ons ontmoeten en meenemen op een toer door het township. We hebben geleerd dat Langa oorspronkelijk werd gebouwd voor 5000 werklieden, maar dat er intussen door de jaren heen 50.000 mensen woonden. We zagen verschillende soorten woningen, van gewone zeecontainers waarin 2 deuren gemaakt waren en een valse wand in het midden waarin dus 2 families wonen, tot een gebouwtje waarin 16 families wonen in afwachting van een woning van de overheid, alsook de echte sloppenhuisjes die gebouwd zijn met allerlei materialen zoals golfplaten en andere... We brachten een bezoek aan zulk “huisje”, dat kwam wel effe binnen. In de townships heb je ook wel betere buurten waar mensen al gewone gemetste huizen hebben, een soort systeem van sociale woningen. De huizen zijn gebouwd door de overheid en de families die er wonen betalen een huur hiervoor. In de beste wijken wonen de mensen die zich opgewerkt hebben in de maatschappij maar toch in de township willen blijven wonen. Zij hebben zelf een eigen huis. Na ons bezoek aan Langa Township was het de bedoeling om Devils Peak te beklimmen omdat je vanaf daar naar het schijnt een mooi uitzicht op de tafelberg hebt. De wandeling die we vanop de parking van een of ander monument aanvatten bleek echter zeer zwaar te zijn en veel langer te duren dan hetgeen Stefan ergens had gelezen. Gelukkig kwamen we onderweg mensen tegen en die zegden dat je ook een lus kon maken die erg mooi is, maar zeker tijdig terug beneden is. Door deze lus te doen, kregen we dus geen zicht op de tafelberg en duurde het sowieso nog een hele tijd eer we beneden waren. Teruggekomen in het appartement wilden we nog richting tafelberg of stadscentrum om een of ander te bekijken, doch de chauffeur zei ons dat hij zijn laatste toer deed, dus dat het te laat was. Kaap de Goede Hoop- Boulder Beach Vrijdag 02/11/2018 Na ons ontbijt, uitchecken en alles in de auto laden, vertrokken we richting Kaap de Goede Hoop. Onderweg nog een paar foto's proberen te maken van de Tafelberg. Ook wat indrukken van onderweg probeerden we op de gevoelige plaat vast te leggen. Aan Kaap de Goede Hoop volgden we het wandelpad tot de hoogste top. Stefan ging nog verder om nog een geocache te zoeken. Nadien nog gestopt aan Boulder Beach om naar de pinguïns te gaan kijken. Spijtig genoeg is dit alles ook al zeer gecommercialiseerd tegenwoordig. Hierna reden we verder richting Hermanus. We kwamen echter de ene file na de andere tegen. Door een bosbrand, die ten gevolge van een opstand ontstaan is, werden we vlak voor Hermanus omgeleid van de grote baan af, waardoor we een eind door een township moesten rijden alvorens onze B&B te bereiken die niet ver van de nieuwe haven lag. Hier zijn we, op aanraden van onze gastheer, 's avonds een lokaal visrestaurant gaan uitproberen. Om duimen en vingers af te likken! Verser kan het niet zijn. Hermanus – walvisspotten Zaterdag 03/11/2018 Op tijd ontbijten om dan te vertrekken naar de haven waar we met een boot zouden vertrekken op de "Whale watchers cruise". Staalblauwe hemel, voor mij gelukkig kalme zee, echter om walvissen te spotten is dit naar het schijnt niet zo ideaal want dan blijven die ook te rustig drijven in plaats van te springen en dergelijke. We zagen er wel enkele in de buurt van de boot bovenkomen maar veel actie zat er niet in. Na een goed uur was het voor mij goed geweest want toen begon ondanks mijn reispilletje de zeeziekte op te spelen. Na in totaal 2 uren op het water stonden we terug op de kade. Oef... In de namiddag wandelden we een goeie 6 km via het klifpad van de B&B tot aan Roman rock, een beetje voorbij Georges point, een druk bezocht toeristisch centrum. Onderweg zagen we vanop de rotsen nog walvissen in de baai. Toen we aan Roman rock net wilden terugkeren zagen we een walvis kort bij de kust komen "breachen". Wat een klap dat dat geeft als die dieren uit het water springen en terug op het wateroppervlak terechtkomen. Ze waren met z'n twee, moeder en kalf. Geweldig gewoon! Op onze terugweg via het klifpad ontmoetten we nog een man die met een aantal 'klifdassies' rond en op zich zat. Hij was de beestjes aan het voederen. Stefan kreeg brood van de man en in een mum van tijd zaten die beestjes ook bij hem tot in zijn nek, met z'n vijf of zessen tegelijk. We gingen verder om voor het donker terug te zijn, zagen nog verschillende walvissen in de baai. De zuidkaper De zuidkaper of Australische walvis (Eubalaena australis) is een walvis uit de familie der echte walvissen (Balaenidae), een van de drie soorten uit het geslacht der noordkapers (Eubalaena). Het is het enige lid van de familie dat op het Zuidelijk halfrond leeft. Alle noordkapers lijken sterk op elkaar en om die reden werden ze vroeger tot dezelfde soort gerekend. De zuidkaper is een grote walvis met grote, brede borstvinnen en een grote, brede kop, die een kwart van zijn lichaam beslaat. Op de kop heeft de zuidkaper voor ieder individu unieke huidwoekeringen, aangroeisels, waarop zeepokken groeien. De rugvin ontbreekt. De borstvinnen zijn kort en breed. De zuidkaper is nauwelijks te onderscheiden van de overige noordkapers. Enkel kenners kunnen de drie soorten op basis van de schedel uit elkaar houden. Wel wordt soms opgemerkt dat de zuidkaper meer huidwoekeringen op zijn onderlip heeft en minder op zijn kop dan de overige twee noordkapers. De zuidkaper wordt minstens 14 meter lang en ongeveer 60 ton zwaar. Vrouwtjes worden over het algemeen groter dan mannetjes. Mannetjes worden maximaal 15 meter, vrouwtjes 16,4 meter. Callitzdorp - onderweg naar Oudtshoorn Zondag 04/11/2018 Vandaag hadden we een hele rit voor de boeg naar Oudtshoorn. Eerst stopten we nog aan De Kelders bij Gansbaai, dit op aanraden van onze gastheer van in Hermanus. Volgens hem heb je daar ook veel kans om walvissen te zien kort bij de kust. Ze waren er wel, maar tamelijk rustig. Omdat we nog een lange rit moesten doen zijn we er niet lang gebleven. Onderweg naar Callitzdorp zijn we even gestopt bij Ronny's Sexshop. Iemand in België had mij gezegd daar zeker te stoppen als we er voorbij zouden komen. Ronny is een man van naar schatting een jaar of 70, die de zaak nog zelf uitbaat en een zeer unieke verzameling bezit. De zaak ligt 'in the middle of nowhere' langs road 62 en je kan er ook iets drinken en een kleinigheid eten. In Callitzdorp bezochten we een wijngaard met bijhorende wijnproeverij genaamd "De Krans". De wijnkelder De Krans ligt aan de bovenloop van de pittoreske Gamka River Valley in de buurt van Calitzdorp. De geschiedenis van de boerderij gaat terug tot 1890, toen het werd gekocht door de familie Nel. Sinds 1985 zijn de meeste klassieke Portugese haven- en wijnvariëteiten geplant. De Krans is algemeen bekend als een van de toonaangevende producenten van wijnen in havenstijl, evenals een van de meest innovatieve kelders in Zuid-Afrika. De Krans was de eerste in Zuid-Afrika die een Touriga Nacional produceerde als een droge rode wijn, de eerste Pink Port maakte, evenals de eerste perlé Moscato-wijn in Zuid-Afrika. De Krans is onlangs bekroond voor zijn innovatie, won de Most Innovative Wine Award voor De Krans Espresso, evenals voor De De Krans MCC tijdens de Michelangelo International Wine Awards. Een 10-tal km voorbij Callitzdorp werd het zicht echter zeer slecht en nog verder rook je echt rook van een brand. Ook 50 km verder in Oudtshoorn waar we een kamer, of beter gezegd een tent hadden gereserveerd werd het zicht nog erg vertroebeld door de rook. Spijtig want hier hadden we echt een kamer/tent met uitzicht. Blijkbaar lag de oorzaak bij een bosbrand op ongeveer 50 km hiervandaan, een plek in de richting waar wij nog naartoe moeten, dus we zijn benieuwd. 's Avonds hebben we hier in het restaurant struisvogelsteak gegeten, niet moeilijk dat men dat hier serveert vermits een goeie 500 m verderop langs de baan een struisvogelboerderij is. Oudtshoorn: Cango Caves en Struisvogelfarm Maandag 05/11/2018 Vanmorgen bezochten we de Cango Caves een beetje verderop. De Cangogrotten zijn een stelsel van grotten nabij Oudtshoorn in de Zuid Afrikaanse provincie West-Kaap. De grotten liggen in de Zwarte Bergen in de Kleine Karoo. Het complex is verdeeld in drie gedeelte ( Cango 1,2 en 3) met een gezamenlijke lengte van 4 km. De eerste en grootste kamer is ongeveer 90 m lang, 50 m breed en tot 18m hoog. De Cango Caves zijn de enige grotten in Afrika waar u kunt kiezen voor Standaard (gemakkelijke) of Adventure Tours. Alle tours worden geleid door ervaren en geaccrediteerde gidsen. Alle tours worden aangeboden in het Engels, maar gidsen in het Nederlands, Afrikaans, Duits, Frans of in andere talen kunnen beschikbaar zijn (na te vragen bij reservatie). De grotten werden reeds door de San als schuilplaats gebruikt. Er zijn een heleboel San-tekeningen te vinden op de ingangsmuren. De kennis van de grot raakte verloren, en in 1780 werd de grot herontdekt voor een plaatselijke boer, Jacobus Van Zyl, toen die op zoek was naar verloren gelopen vee. Later heeft die grotten verder verkend en heeft de eerste kamer ontdekt. De Cangogrotten worden tot de mooiste grotten van de wereld gerekend. Na ons bezoek aan de grotten bezochten we de struisvogelboerderij. We ontmoetten er 'Stoffie' een midgetstruisvogel (met kortere poten door een fout in de genen, in de natuur zouden deze dieren niet overleven omdat ze niet snel genoeg kunnen lopen), Bessie - de struisvogel van wie je een knuffel kon krijgen. Vervolgens kregen we een demonstratie hoe je een struisvogel moet vangen. Ook werd het verschil met de emoe uitgelegd. Dan kregen we nog de nekmassage en mochten we nog bovenop struisvogeleieren gaan staan om te demonstreren hoe sterk die zijn. Zij kunnen een gewicht van 180 kg dragen als ze plat liggen en 200 kg als ze op hun punt staan. De schaal is immers 1,2 mm dik en een ei kan wegen tussen de 500 gr en de 1,8 kg. Plettenberg Dinsdag 06/11/2018 Na een koude (amper 2°C) en natte nacht in de tent, vertrokken we van Oudtshoorn richting Plettenberg. Onderweg reden we op een bepaald moment tussen zowat zwart geblakerde bergflanken. Dit was dus de oorzaak van de rook en het troebele zicht de voorbije dagen. Een 10-tal km voor Plettenberg bezochten we eerst nog het Knysna Elephant Park. Hier worden vooral olifantenwezen opgevangen uit de natuur waarvan de moeder door stropers of op een andere manier gedood wordt. Anders zouden deze olifantjes niet overleven in het wild. Zodra ze dan volwassen zijn en de groep in Knysna te groot wordt, worden er enkele teruggeplaatst in het wild. We mochten de olifanten voederen, volgen op hun wandeling en ook aanraken, zolang we maar de instructies van de gids opvolgden. Verder stopten we nog aan Knysna The Heads, een uitkijkpunt. In Plettenberg bezochten we en verbleven we bij kennissen van vroeger, Anita en haar partner Julien. Zij overwinteren 6 maanden per jaar in Zuid-Afrika. We werden er hartelijk ontvangen. Een eerste wasmachine werd gedraaid en voor de rest werd die eerste namiddag en avond vooral bijgebabbeld . Woensdag 07/11/2018 's Anderendaags gingen we samen met Anita de Robbergtrail stappen. Deze mooie trail ligt vlak aan zee. Het is grotendeels echt klauteren over rotsen. We hadden de keuze uit 5 km of 11 km. We speelden safe en kozen voor de 5 km owv de moeilijkheidsgraad van het terrein. Halfweg konden we echter nog een eilandje rondwandelen (1 extra km klimmen) wat we dan toch nog wel bij deden. Op het laatste uitkijkpunt dat we tegenkwamen aten we onze picknick op vooraleer terug te rijden naar het centrum van Plettenberg. Hier gingen we een welverdiend terrasje doen waar ook Julien kwam vergezellen. 's Avonds gingen we met zijn allen uit eten. Tsitsikamma Donderdag 08/11/2018 Na het ontbijt namen we afscheid van Anita en Julien en vertrokken we naar Tsitsikamma National Park. De rit hiernaartoe viel best mee. Reeds op de middag waren we daar zodat we eerst een kleinigheid gingen eten alvorens we naar het backpackershotel reden om in te checken. Na de middag verkenden we de omgeving, die bestond uit een hoofdstraat met een winkeltje, een paar restaurantjes en een hotel en enkele zijstraatjes waar ook de backpackershotelletjes gelegen waren en nog een paar kleinschalige eetgelegenheden en daar stopte het dan. 's Avonds is het hier in de straten ook pikdonker en is er geen kat meer op straat te zien. Vrijdag 09/11/2018 In de voormiddag gingen we de ziplines doen. Dit zijn kabels die zijn gespannen boven in de bomen in het woud. De hoogste zat op 30 m boven de grond en de langste kabel was 91 m lang. Dit viel dus best mee! Na de middag zijn we een toertje gaan doen de boswegen in met de segway. Dit was in het begin toch wel iets moeilijker maar tegen het einde best leuk. Addo Elephant Park Zaterdag 10/11/2018 Rit van Tsitsikamma naar Addo National Park. Onderweg zijn we enkele keren gestopt om een geocache te pakken. Na de incheck zijn we een paar boodschappen gaan doen in een minimarket in het dorp. Voor de rest is het deze namiddag lui lezen en rusten. Vandaag hebben we ook onze eerste Zuid Afrikaanse braai gehad, het waren ribbetjes, Kip en Kunduworst. Na het avond eten nog wat foto's opgeladen en dan was het tijd om het bed in te trekken want morgen wacht ons een lange dag. Zondag 11/11/2018. Ontbijt om half acht en om half negen komen ze ons oppikken om met een open jeep naar Addo elephantpark te rijden. Het eerste wild beest dat we tegen kwamen waren velvet apen op de parking voor de informatie balie. daarna was het het park in en met zen alle op de uitkijk voor het ene of andere beestje dat we enkel maar kennen van tv of de zoo. Het tweede dat we tegen kwamen waren de zebra's die hier in grote en kleine groepen leven. Het derde was meteen ook het "snelste"dier in het park het luipaard schildpad. Deze dieren hebben niet echt natuurlijke vijanden in het park maar soms kom je wel eens een wit schild tegen van een dode schildpad? Het vierde leuke beestje dat we tegen kwamen hoort bij de lelijkste 5, het wratten zwijn. Van deze komen we uiteindelijk zeer veel tegen. Daarna kwamen we het favoriete diertje van onze gids tegen de kaapse kobra!! De rillingen liepen hem over de rug, op mijn vraag om wat dichterbij te gaan met de jeep, zei hij resoluut nee op. dus dan maar verder opzoek naar andere beestje . Uiteindelijk komen de volgende dieren nog tegen hier int wildpark het red hartebeest, de blauwe kraanvogel, Kundu's, Hadeda Ibis, o ja ook nog een twee honderd tal olifanten. Ook krijgen we een kudde buffels te zien maar die zijn jammer genoeg ver weg. Rond de middag word er gestopt om met zijn alle te genieten van een BBQ, met kipsate en kunduworst. Na het middag eten gaan we verder op zoek naar enkele dieren in het wildpark. Het eerst volgende dat we te zien krijgen is een koppel struisvogels waarvan het mannetje probeert het wijfje te imponeren met zijn paringsdans. Of hij succes heeft gehad weten we niet want daar hebben we niet op gewacht. Het volgende spektakel dat we te zien krijgen is een kudde buffels, alleen jammer zijn ze te ver weg om ze echt goed te kunnen zien. Na wat rondrijden worden de volgende antilopeachtige gespot, is de kaap eland. Eindelijk krijgt Greet wat ze zo naar uitgekeken heeft, dat we moeten stoppen voor een olifant dei voor ons uitloopt op de weg. Daarna komen we onverwacht een buffel langs de kant van de weg tegen en moeten we weer halt houden want een buffel is zeer onvoorspelbaar. Maar het is wel prachtig om zo een dier vanop 3 m te kunnen bekijken. we rijden nog wat rond to dat we een auto vanuit de andere richting ons doet stoppen om de gids te melden dat er verderop langs de weg 6 leeuwen zitten. Dit is het sein voor onze gids om zich niet meer te houden aan de snelheidsbeperkingen en met een stevige vaart er van door te gaan op zoek naar de leeuwen. Na ongeveer een km vinden we het zestal, dat lui onder een paar struiken ligt te slapen. wel een domper dat ze niet eens willen bewegen. Maar plots gaat er een "oooo" door de aanwezige mensen want 1 van de leeuwen blijkt dan toch recht te komen om dan omver te vallen langs de andere kant en verder te gaan met zijn/haar dutje. Na ongeveer een kwartier wilt de gids verder rijden maar wordt door ons tot stilstaand gebracht want 1 van de jonge mannetjes leeuwen is recht gestaan en heeft zowaar 3 m gegaan om dan weer neer te gaan liggen. Nu rijden we echt verder en zien later nog een hele boel van de opgesomde dieren allemaal te samen op een grote vlakte. Verrukt om dit alles te mogen aanschouwt te hebben rijden we terug naar onze lodge en genieten nog wat na van al dit moois. Maandag 12/11/2018 Voor vandaag staat er riviersafari op het programma, wat mag zijn weten we niet, dat we met een kano gaan varen dat weten we wel en met onze eerdere ervaring met een kano in Kroatië belooft dat weer wat. Alleen blijkt dat we hier echte kano's krijgen en geen van plastiek en de echte zijn wel beter bestuurbaar. De bedoeling van deze safari is het spotten van watervogels en met wat geluk nog wat andere dieren. Greet en ik hadden van af het begin al geluk, Greet zag plots iets bewegen in 't water en het was een waterhagedis, ben even de naam er van kwijt, deze had een lengte van ongeveer een meter. Verder werden tal van watervogels gespot waar onder …................... Halfweg werd een korte bushwalk gedaan. Deze kon Greet echter niet meedoen owv haar verstuikte enkel. Verder was het rondvaren wel leuk. In de namiddag zijn we naar een apotheek op zoek gegaan om verband te kopen. Hiervoor moesten we 31 km rijden naar het volgende dorp Kirkwood. Da's dus 62 km heen en terug voor een apotheek... om maar een voorbeeld te geven hoe je hier op een afgelegen plek kan zitten! Ook een plek om een kleinigheid te gaan eten was in de nabijheid niet te vinden. Terug in ons hotel hebben we even van het zwembad gebruik gemaakt, heerlijk na die verhitte rit Dinsdag 13/11/2018 Vandaag zijn we eerst naar het “buurdorp” Uitenhage gereden een goeie 40 km de andere richting uit om even te gaan geocachen en wat rondlopen. 's Middags hebben we daar nog een kleinigheid gegeten alvorens terug te rijden en de namiddag aan het zwembad door te brengen. Coffee Bay. Woensdag 14/11/2018 We vangen de rit aan van Addo naar Coffee Bay, zo'n 550 km. Het grootste gedeelte van de rit gaat vrij goed en komen we niets noemenswaardig tegen. De laatste 100km is dan weer wat anders, hier komen we terecht in de typische Afrikaanse steden, druk, heel druk overal staan stalletjes waar mensen hun goederen proberen te verkopen die ze zelf hebben verbouwd of gaan plukken zijn ergens. Het verkeer is één grote chaos, hier geldt de wet van de jungle. De laatste 75 km gaan we op een secundaire weg die naar de normen hier in zeer goede staat is . Alleen is het hier vooral oppassen voor overstekend vee, honden en mensen. Na een goei 15 km op deze weg zien we een coachbus, een zeer recente, aan de kant staan met schade aan de linker voorkant, de oorzaak hier van zien we 150m verder, de bus heeft een koe aangereden deze heeft de aanrijding niet overleefd. De ene zijn dood is de andere zijn overleving. Langs deze weg zien we doden honden liggen die aangereden zijn geweest en deze worden dan opgegeten door andere honden. Ook zijn we een dood paard tegen gekomen langs de weg waar een hond zich te goed aan deed. De laatste 26 km waren de ergste hier was het ook nog eens opletten voor potholes en die zijn der zeer veel, zelfs zo veel dat Greet van het slalommen om deze potholes wagenziek wordt. Maar uiteindelijk bereiken we onze volgende slaapplaats, het backpackershotel Coffee Shack, waar we een rondleiding krijgen en de gang van zaken. Als verwelkoming krijgen we een verfrissing aangeboden van het huis en schrijven we ons in voor het avondeten, iets met rijst en rundsvlees. Daarna is het naar onze slaapplaats en uitpakken, onze slaapplaats is aan de andere kant van de baai gelegen dus met de auto daar naar toe. Gelukkig kunnen we te voet de baai oversteken want het water komt niet tot in gans de baai en kunnen we de auto laten staan om te gaan eten. Donderdag 15/11/2018 Vandaag gaan we naar hole in the wall, dit is de reden waarom we naar hier zijn gekomen. De wandeling die we eigenlijk van plan waren te doen wordt jammer genoeg vandaag niet gedaan en zou trouwens niet gegaan zijn met Greet hare enkel. Dus zijn we maar met de auto tot aan een resort gereden waar we de auto konden parkeren tegen een kleine vergoeding, maar hij stond wel veilig. Dus wij op weg naar hole in the wall op zo'n 700 m van waar we staan, alleen is onze wandeling al na 75 m gedaan. Ik ben niet snel ongerust maar als 5 kerels met je meelopen dan begin ik mij wel wat onzeker te voelen. Dus wij terug naar de resort waar de auto staat. Gaan daar op het terras en kopje koffie en een theetje drinken. Greet gaat ondertussen aan de receptie vragen of er een gids is die ons naar hole in the wall kan brengen. Één van de green bay stewarts begeleid ons naar onze bestemming. Raar maar waar plots hebben we van niemand geen last meer. Het zicht aan hole in the wall is heel indrukwekkend, niet alleen het gat maar de ganse omgeving. Iets voor hole in the wall ligt een geocache met de naam the Gap, jammer genoeg vind ik hem niet maar de plaats is net zo indrukwekkend als de wereld beroemde attractie, echt de moeite waard om te bezoeken. O ja de weg van de shack tot aan de resort is een gravel weg, eigenlijk is het een weg in aanleg, hier zou een 4x4 wel van pas komen, gelukkig is onze wagen eentje met voorwiel aandrijving. Terug in de shack kunnen we onze lunch bestellen, na de lunch gaan we opzoek naar nog een cache direct in de buurt. Stevige klim naar boven, alleen heb ik de moeilijkste weg uitgekozen de weg terug was een stuk makkelijker. De coffee shack wordt vooral bezocht door mensen die willen leren surfen of die het al kunnen. Zelf zijn we naar het strand gegaan om hen bezig te zien en om wat foto's te nemen. Morgen gaan we naar Sani pass een tripje van zo'n 400 km. Sani lodge. Vrijdag 16/11/2018 Vandaag rijden naar Sani Lodge, gelukkig is het ergste van de rit in het begin, de eerste 75km, daarna is de weg zeer goed. De reis naar Sani lodge verloopt zonder enig probleem. Rond 17 u komen aan op onze bestemming, het inchecken verloopt zeer vlot alleen de informatie die wordt gegeven is tot uiterste minimum beperkt. Dus zelf maar vragen waar we kunnen eten of we daarvoor moeten inschrijven. Eerst onze rugzakken klaar maken voor morgen te vertrekken naar Lesotho. Zodra die ingepakt zijn gaan we navragen om hoe laat we morgen juist vertrekken, het vertrek is om 09 u voorzien. Na het invullen van allerlei papieren waarin het gebruikelijk staat indien er iets zou gebeuren dat wij Sani Lodge of één van partners niet voor het gerecht kunnen halen om eventuele kosten te verhalen. Daarna is het eten en nog wat proberen om op het internet te raken, wat jammer genoeg niet ons niet lukt. Lesotho op paardenkracht. Zaterdag 17/11/2018 en zondag 18/11/2018. Om 08,45u is onze gids voor de volgende 2 dagen reeds aangekomen. Hij vertelt ons een beetje wat we kunnen verwachten op deze trip. Het eerste gedeelte van deze uitstap is de beruchte Sani Pass, het begin vind ik teleurstellend hier zijn wegenwerken bezig met de bedoeling om deze ruwe bergweg om te vormen tot een mooie berijdbare weg voor alle voertuigen. Na de border controll checkpoint begint eindelijk het echte werk, jammer niet voor mij maar voor onze gids Filip. Wie hier probeert met een suv op te rijden is echt niet goed bij zijn hoofd. 4X4 is hier echt nodig en dan liefst nog eentje met kleine versnelling erop. Tegen dat we boven zijn enkele van onze inwendige organen van plaats gewisseld. De tocht naar boven neemt ongeveer 4 uurtjes in beslag. Eens boven en de grens van Lesotho over verandert de weg in een prachtige asfaltweg. Het hoogste café van Afrika laten we rechts liggen en we rijden verder en dieper Lesotho binnen. Filip geeft heel veel informatie over wat we zien en over de geschiedenis van het ontstaan van Lesotho en de gebruiken. Hij is zelfs zo vriendelijk om even terug te draaien zodat ik mijn eerste cache kan vangen in Lesotho. Daarna rijden we verder naar onze bestemming waar onze tweede, locale gids, op ons staat te wachten met de paarden. Om en bij half 4 zijn we ter plaatse en maken we met de familie van de locale gids kennis en drinken eerst nog een koffietje of theetje. De paarden worden gezadeld en elk van ons krijgt een paard toegewezen. Voor Greet is het hare eerste ervaring op een paard buiten de rondjes op een kermis. Ze krijgt hier haar vuurdoop door dadelijk de bergen in te rijden met een paard. In het begin is het heel stijf, van de angst, maar langzaam maar zeker komt ze wat losser en begint het wat vlotter te gaan. De paarden zoeken zelf de beste weg voor hen om te gaan. Onze twee gidsen geven ons een zeer mooie belevenis en de uitzichten zijn adembenemend. Vooral het ontbreken van “beschaving” is zeer confronterend, we rijden door dit prachtige land, dat vooral bestaat uit bergen. Overal zie je de herders met hun schapen, geiten ,koeien, ezels of paarden. Alle mensen zijn hier zeer vriendelijk en groeten je steeds als je ze voorbij rijdt. Velen steken zelfs hun duim op. Het grootste gedeelte van de tijd rijden we langs bergflanken over smalle sporen die door de dieren van de herders worden gemaakt. Omstreeks half zes komen we aan op onze overnachtingsplaats in Lesotho. Het afstappen verloopt vrij gemakkelijk alleen het neer komen op de grond wat minder met onze stramme spieren. Hier maken we kennis met het gastgezin en kunnen we ons wat verfrissen, nl. onze handen wassen. Daarna is het uitkiezen waar we willen slapen, we hebben twee mogelijkheden of wel in een “normaal” huisje in een twijfelaar of in een traditionele rondaval. Wij kiezen resoluut voor de rondaval, de luxe is ….. is er niet, geen elektriciteit het bed is er nog niet dat moet nog gemaakt worden. Het bed wordt twee matrassen op lege zakken van graan. Een laken over de matrassen en “DRIE” dikke dekens. Ondertussen drinken Filip en ik ons blikje bier van het plaatselijk bier op hetwelk we onderweg hebben gekocht. Maar eerst gaan we eten, het eten is klaar omstreeks 19u, we krijgen een traditionele maaltijd van een soort meel dat gekookt is geweest, een soort van groenten die een matige pikante smaak hebben, pompoen en kip. Het eten is voortreffelijk. Na het avondeten blijven we nog even zitten maar dat duurt echt niet lang want het ritje op het paard is dan toch wel vermoeiender dan we verwacht hadden. Dus snel het bed in en slapen. Om half tien gaan de oogjes dicht, bij Greet iets vroeger. Dan volgen de gebruikelijke nachtelijke rites van Greet, alleen gaan deze rites niet zo vlot als normaal, in open lucht buiten de rondaval. Om 4 u ben ik weer wakker maar blijf nog wat liggen in bed maar om half vijf besluit ik om op te staan. Het mooie van zo vroeg wakker te zijn is dat je het dorp ziet wakker worden. Van groot naar klein is om kwart na 5 wakker en om half zes vertrekken de eerste herders al met hun dieren de bergen in. Ik ga ondertussen een kleine wandeling doen in het “dorp”. Beneden ligt een waterloop deze wil ik eens gaan bekijken om te zien hoeveel water er in staat, veel is dat niet en ik besluit dan om naar de overkant over te steken en de tegenoverliggende berg een stukje op te gaan om zo een ander beeld te krijgen van het dorp. Na het genieten van het zicht ga ik terug naar beneden, voorzichtig want het schuift wel wat. Terug omhoog naar de slaapplaats. Dit uitstapje komt overeen met het beklimmen van 22 verdiepen. Mijn respect stijgt meer en meer voor de kleine meisjes van om en bij de 10 jaar die naar beneden gaan met een emmer van 20 liter om daar water te halen en weer omhoog te komen met hun last op hun hoofd. De vrouw des huize gaat opzoek naar bruikbare brandstof, namelijk gedroogde paardenstront. Deze ligt te drogen op muurtjes in de zon. Het ontbijt is voor mij iets minder vooral het brood, dit is namelijk zuurdesem brood, maar niet het zuurdesembrood dat we bij ons kennen. Dan is er nog een soort van vruchtenmoes, een soort erwten en hard gekookte eieren. De koffie was wel lekker. Na het ontbijt vertrekken we terug naar onze vertrekplaats maar dan wel langs een andere weg. Nu begint Greet zelfs stoutmoedig te worden en probeert zelfs mijn plaats in te nemen in het rijtje. De terugweg is zelfs nog adembenemender dan gisteren. Nu volgen we meer de bergpaadjes en zien we nog mooiere panorama's, om half elf stoppen we zodat de paarden wat kunnen rusten en wat eten, voor ons is dat ook een welkome onderbreking en kunnen we onze benen even strekken, we zijn ondertussen twee uur onderweg. Na ongeveer een 30min rijden we verder en komen om 1150u terug aan op ons vertrekpunt waar ons een heerlijke lunch te wachten staat. Rijst, puree, erwten en dan nog iets van bonen in tomaten saus en een spiegelei. Heerlijk om nog eens patatten te kunnen eten die niet in fritvorm worden geserveerd. Nu wacht ons nog een tocht terug naar de Sani Pass. Onderwege stopt Filip nog bij een bevriende schapenscheerder. Hier worden de schapen nog geschoren met de schaar, die gasten zijn wel vlug en doen hun werk met respect voor het dier. De volgende halte is een plaatselijk cafeetje dat Filip kent en hier proeven we van het lokale zelf gebrouwen bier. Dit bier blijft maar 3 dagen goed. In het cafeetje zitten ongeveer een man/vrouw of 10 en het bier wordt geschept uit een vat van 200 liter. De “bekers” waar het bier in wordt geschonken zijn eigenlijk plastieken potten van ongeveer 1 liter, helemaal vol. Het bier ziet eruit als melk, ruikt naar bier, smaakt bij de eerste slok zo zuur als lambiek, bij de tweede slok komt de smaak van graan naar boven. We hebben de pot maar doorgeven aan de vaste klanten van het café. Na het nemen van wat foto's, totdat mijn batterij leeg was, van de vaste klanten en het laten zien hoe fotogeniek ze waren. Zijn we verder gereden naar het hoogste café van Afrika aan de Sani Pass. Bij aankomst zien we hoe de wolken, langs de flanken het hoogplateau, vanuit Zuid Afrika binnen komen met de nodige vochtigheid en kilte. Hier log ik mijn tweede cache in Lesotho en laat ook mijn TB weer los in de wereld. De weg terug naar beneden verloopt vooral in de wolken en de regen. Rond half vijf zijn we terug in Sani Lodge en bedanken onze gids voor de geweldige ervaring. Dit zullen we niet snel vergeten. We hebben kennis gemaakt met uitzonderlijke mensen. O ja onze plaatselijke gids, zijn naam is Alex, was helemaal weg van Greet hare hoed. Nadat we aangekomen waren heeft Greet hare hoed aan Alex geschonken, ik heb nog nooit iemand zo in de wolken gezien als Alex toen hij die hoed kreeg. St Lucia – De Wetlands Maandag 19/11/2018 Na het ontbijt rijden we van de Sani Lodge richting Sint Lucia, gelegen in de Wetlands om daar op zoek te gaan naar de zeeschildpadden en nijlpaarden... Dinsdag 20/11/2018 Overdag doen we het rustig aan, maken gebruik van het zwembad en zo om dan om 17 u te vertrekken op nachtelijke uitstap. We rijden met een gids met open jeep naar de zee om daar de zeeschildpadden te zoeken die hun eieren op het strand komen leggen. 2 soorten schildpadden komen hier eventueel aan land de leatherback, die een gewicht van bijna 900kg kan bereiken en de loggerhead, die “slechts” een gewicht van om en bij de 190kg kan bereiken. We rijden eerst een goeie 30 km eer we aan het strand zijn. . Eigenlijk was de oorspronkelijk naam die de Nederlanders gaven aan het dier de wijde neushoorn, omdat dit een gras soort etende neushoorn is een zijn bek is wijder dan die van zijn soort genoot de “zwarte” neushoorn, die dan weer bladeren eet. De Engelsen hebben dus van het woord wijd white gemaakt en zo is de “witte neushoorn aan zijn naam gekomen. Trouwens de witte neushoorn zijn hoorn is vele langer dan die van de zwarte neushoorn. Daarom wordt deze in vele wildparken verwijderd zodat ze niet meer zouden gedood worden door stropers. Als we aankomen aan het strand worden de banden van de jeep voor een deel afgelaten om zeker niet vast te raken in het mulle zand en volgt nog een rit van een 20 km over het strand tussen duinen en rotsen, vast zand en los zand zigzaggend. Deze keer hadden we echter geen geluk. Geen schildpaddensporen te zien dus ook geen schildpadden. Op de plek waar zou worden teruggekeerd begon de gids een picknick uit te laden op de achterklep van de jeep. Dit in het, intussen, pikdonker en bij een wind van naar schatting 5 à 6 beaufort. 't Is eens iets anders hé... Na het verorberen van deze hapjes keren we terug over het strand, de banden worden terug op normale druk gezet, maar in plaats van recht naar ons verblijf terug te rijden tegen forse snelheid doet de gids een kleine nightsafari ter compensatie omdat we geen schildpadden hebben gezien. We zagen dan toch nog enkele dieren die we tot hiertoe nog niet hadden gezien zoals een luipaard en 2 hyena's en ook nog een aantal andere. Na deze nachtelijke extra safari staat de stand van de big 7 op 6, die van de Big 5 op 5 en die van de ugly 5 op 3. Woensdag 21/11/2018 We vertrekken kort na de middag voor de hypocruise. Er wordt hier overal gewaarschuwd voor overstekende hypo's maar tot hiertoe hebben we die logge beesten nog niet gezien, terwijl er naar het schijnt de avond voordien in het dorp zijn gezien. We stappen op de boot en zien al direct een aantal van die beesten in het water liggen. Blijkbaar staan zij in het water en kunnen zij niet ademen onder water, dus zij moeten telkens boven komen om te ademen. We leren hier echt nog elke dag bij. Aan het vertrekpunt van de boten leeft een eerste familie. Ze leven immers altijd per familie samen, die onderling op een afstand van 600 m van elkaar leven. Zo zullen we tijdens onze tocht nog 3 families tegenkomen waarvan de laatste de grootste is. Verder spotten we nog een visarend en 2 krokodillen. Dit was een vruchtbare namiddag. Swaziland – Mlilwane Wildlife Sanctuary Donderdag 22/11/2018 Reisdag van St Lucia naar Swaziland. De grensformaliteiten gaan vlotjes. We hadden van mensen die we hebben ontmoet de raad gekregen in Swaziland nergens te stoppen en door te rijden tot bestemming wegens 'gevaar'. Voor zover wij gezien hebben onderweg lijken ons deze indianenverhalen een beetje overroepen. Onze slaapplaats ligt midden in een wildpark. Tegen valavond komen de kundu's grazen tot bijna vlak bij je rondaval als je stil op je terras blijft zitten. Na het eten gingen we nog bij andere gasten aan het kampvuur zitten en struikelden we bijna over de wrattenzwijnen die vlakbij het vuur lagen, moeder met 2 zogende jongen en nog een apart. Vrijdag 23/11/2018 We gaan informeren aan de receptie of het mogelijk is om naar een typisch dorp te gaan voor een authentieke traditionele ervaring doch hiervoor moet je minstens met 4 zijn om het te kunnen laten doorgaan en vermits niemand anders zich hiervoor opgegeven heeft... We rijden dan maar eerst naar het dichtstbijzijnde dorp om wat inkopen te doen. Na de middag gaan we een trail wandelen in het park, de hypotrail, hierop waren geen hypo's te zien maar wel heel veel andere dieren waar je vlak bij voorbij gaat. Terug naar Zuid Afrika – het Krugerpark. Zaterdag 24/11/2018. Vandaag rijden we terug naar Zuid Afrika meer bepaald naar Phalaborwa om daar een dagje van +/- 12 u door te brengen in het Krugerpark met een gids nl onze gastheer ter plaatse. Bij aankomst worden we op de welbekende vriendelijke Nederlandse manier ontvangen, het is alsof je elkaar al jaren kent. Eerst wordt er een verfrissing aangeboden en worden de eerste afspraken al geregeld, nl om hoe laat het avondeten is. Daarna gaan we een frisse duik nemen in het zwembad. Het normale ritueel van deze reis komt weer in actie; klein beetje uitpakken en de infrastructuur van onze nieuwe slaapplaats krijgt haar gebruikelijke inspectie, 't is meer eens rondkijken. Om zeven uur is het eten klaar, blijkbaar denkt Cees dat we grote eters zijn want de hoeveelheid vlees dat hij heeft klaargemaakt op de braai is genoeg voor 10 man. Het avondeten wordt genuttigd samen met Cees en onze gastvrouw Corina. Na het eten wordt er bepaald om hoe laat we morgen naar Krügerpark gaan vertrekken, vertrek is om 05.25 u. da's vroeg, maar ja, de safari duurt dan ook +/- 13u. Dus dan maar vlug naar bed. Zondag 25/11/2018. 05.00u de wekker loopt af Greet is net uit bed en is zich aan het klaarmaken voor een dagje Krügerpark, dus blijf ik nog maar wat liggen totdat zij klaar is. Nog 15 min te gaan nu is het mijne toer, ondertussen is mijn tasje koffie ook al klaar. Snel klaarmaken en mijn tas koffie proberen op te drinken. De administratieve formaliteiten zijn reeds gebeurd om toegang te verkrijgen tot het park. Stipt 05.25 u zijn we weg, vanaf onze verblijfplaats tot aan de ingang van het park is het slechts 5 min rijden. Nadat Cees het ingangsgeld heeft betaald gaan we op weg voor onze safari in Krüger. Wat verwachten we hier te zien, in eerste plaats de giraffen, jachtluipaard en het luipaard. Wat krijgen we als eerste te zien de struikhaas, dat is volgens Cees iets heel zeldzaam om te zien om dat dit een nachtdier is en normaal al in zijn hol zou moeten zitten. Het Krügerpark is een zeer uitgestrekt natuurreservaat het is ongeveer 350km lang en op zijn breedste punt is het 60 km breed. Het aantal soorten dieren dat je hier kan tegen komen is enorm veel, van het kleinste insect tot het grootste zoogdier en het plantenrijk doet niet onder voor het dierenrijk. Cees geeft ons zeer veel uitleg bij alles wat we zien en geeft ook nog wat leuke weetjes mee over bepaalde dieren. De volgende dieren werden door ons gespot op onze safari door een klein stukje van het Krügerpark: bij de zoogdieren zijn dat de bosbok, giraffe, buffel, gnoe, olifant, impala, nijlpaard, boomeekhoorn, zebra, koedoe, nyala, slanke mangoeste, steenbok, waterbok. Bij de vogels: Afrikaanse dwergaalscholver, Afrikaanse nimmerzat, Gelesnaveltok, grijze tok, Kori trap, lelieloper, malachietijsvogel, nijlgans, schildraaf, smitsplevier, vorkstaartscharrelaar, wahlbergs arend, zwartbuiktrap, koereiger, gelesnavelwouw, Afrikaanse visarend, secretarisvogel, kapgier, waterhoen, Afrikaanse lepelaar, Afrikaanse maraboe, zadelbekooievaar, hamerkop, reuzereiger, natal-frankolijn, roodsnaveltok, zwartbuiktrap en ik zal der nog wel een paar vergeten zijn. Bij de reptielen zijn we iets sneller uitgepraat: de krokodil en bij de planten is het belangrijkste wat we hebben gezien is de baobab boom en de koortsboom De dieren die zich niet lieten spotten waren de katachtigen, wat wel spijtig is maar zo gaat het nu eenmaal met dieren. We hebben ook nog gevechten gezien tss twee jonge olifantstieren en het destructieve van een olifant als hij zijn zinnen heeft gezet op een bepaald soort voedsel. Bomen werden gewoon weg omver geduwd om aan de wortels te kunnen. Want die zijn sappig en zacht. Het ontbijt wordt genuttigd in het Krügerpark op één van de vele picknickplaatsen die het kamp telt. Het middagmaal eten we in een restaurant van één van de vele kampen. Onze safari heeft tot half zeven geduurd en was zeer mooi en leerrijk maar ook vermoeiend door de hitte. De temperatuur liep al snel op naar een 36°. Het zal pijn doen als we terug in België aankomen. Maandag 26/11/2018 Vandaag gaan we eens wat anders bezoeken. We beginnen met een bezoekje te brengen aan het bedrijf dat de Amarula maakt. Jammer genoeg zal het bezoeken van dit bedrijf vanaf 15 december 2018 niet meer mogelijk zijn; want de site verhuist naar Stellenbosch. Alleen de fabriek dat de fameuze Marula vruchten tot smash maakt blijft ter plaatse, het distilleringsproces zal dan voortaan gebeuren in een fabriek in Stellenbosch. Amarula wordt gemaakt van suiker, room en de vrucht van de marulaboom of olifantenboom. Het bevat 17%vol alcohol en heeft een fruitige karamelsmaak. De marulavrucht wordt gedistilleerd en vervolgens rijpt het distillaat twee jaar op eiken vaten. Hierna wordt er room aan het distillaat toegevoegd. Amarula is op de markt sinds september 1989. Vanwege de associatie van de marulaboom met olifanten die graag de marulavruchten eten is de olifant het symbool geworden van deze drank. Als je de flessen goed bekijkt dan zie je ook hier in de kop van olifant. Deze vruchten en dus ook de bomen zijn enkel te vinden in de streek rond Phalaborwa. Het oogsten van de vruchten van deze boom gebeurt op het hoogtepunt van de zomer. Deze oogst wordt aangegeven door de olifanten die van zeer ver komen om van deze vruchten te komen proeven. Zij kunnen de geur van de rijpe marulavruchten al van zeer ver ruiken. Het oogsten gebeurd met de hand door de mensen van de commune. Het geld dat zij krijgen voor hun vruchten wordt dan ook op gelijke voet verdeeld onder elkaar. De boom zelf kan niet gecultiveerd worden ondanks verwoede pogingen. De boom is beschermd onder de Zuid Afrikaanse wet. Als folklore of bijgeloof wordt de boom ook de marriage boom genoemd en zou geluk en voorspoed brengen aan het jonge echtpaar dat het ja-woord geeft onder de takken van deze boom. Na deze stop reden we door naar Moroloholo Wildlife Rehabilitation Centre. Dit was een hele rit. De volgende rondleiding vond pas plaats om 15 u in de namiddag terwijl we daar arriveerden rond 11 u. In kilometers was er niets te zien waar we iets konden drinken of eten. Het vorige iets grotere dorp of kleine stadje waar we doorgekomen waren lag minstens 30 km terug. We zijn dan maar teruggekeerd tot we ergens een bordje zagen met het teken van restaurant op een baan naar links. OK, op 12 km, het eerste: dicht; het tweede: daar hadden ze problemen; het derde nog een aantal kilometer verder : daar hadden we prijs. Intussen was het 12 u. Een lichte lunch. Extra water voor mee te nemen want hetgeen we in de auto hadden dat kookte bijna zo heet was het. Daarna reden we terug richting Moroloholo Wildlife Rehabilitation Centre. Hier vangt men gewonde dieren op om hen, zo mogelijk, na herstel terug vrij te laten in de natuur. We kregen eerst een hele uitleg via dia's en daarna een rondleiding. De rondleiding ging enkel via permanente bewoners van het park omdat deze té gewoon zijn aan mensen om een of andere reden of te ernstig gewond en daardoor niet meer vrij in de natuur zouden kunnen overleven. Aan de hand van deze dieren worden ook opleidingen gegeven. We hebben een jachtluipaard mogen aaien en ook een soort arend. Verder stonden we gewoon bij in de kooi van de arenden en vervolgens in die van de gieren. Enkele vrijwilligers mochten de gieren stukjes vlees voederen. Er zaten 2 leeuwen, een mannetje en een vrouwtje, en het was vrij indrukwekkend om op een halve meter afstand van die beesten te staan en te zien hoe de verzorger hen voederde en knuffelde, door de draad heen. Kortom de namiddag was zeer leerrijk. Hierna reden we 100 km terug naar onze verblijfplaats om daar nog een duik in het zwembad te nemen alvorens een plaats te gaan zoeken om ons avondeten te nuttigen. Dinsdag 27/11/2018. Vandaag een dag van rust en...... nee toch niet vandaag gaan we cachen zoeken, de eerste keer sinds we hier zijn dat we gaan geocachen. Ze werden allemaal gevonden de ene plek al wat mooier dan de andere, vooral het zien van een fosfaat – en kopermijn, dit zijn beide open mijnen, is wel indrukwekkend alleen dat deze manier van mijnbouw het landschap erg veranderd. Na het zoeken hebben we dan maar het zwembad opgezocht en genoten van deze heerlijke verfrissing. Morgen vertrekken we naar onze laatste stopplaats hier in Zuid Afrika nl Pretoria. Hopelijk kunnen we daar een mooie afsluiter doen van ons toch wel zeer geslaagde en leerrijk verlof hier. Pretoria.
Woensdag 28/11/2018 Vandaag gaat het richting Pretoria 470km. Zoals altijd zijn we weer wakker bij het krieken van de dag en het is al behoorlijk warm. De rit zal dus zwaar worden. Om 08 u nemen we weer ons ontbijt en Corina weet ons te vertellen dat het om 6u reeds 34° was. De rit zelf verloopt vrij rustig en er wordt hier en daar even gestopt om wat water bij te tanken en voor een picknickje. Terwijl wordt er hier en daar een cachke gevonden. Rond 15u komen we in Pretoria aan. Inchecken bij het hotel en dan even wat gaan wandelen in de buurt. Zodra het donker wordt gaan we richting het hotel om uit te zoeken waar we zouden kunnen gaan eten. Gunther, die ik ken via een online game, die zelf in Pretoria woont waarschuwt ons om zeker na donker niet in de buurt van het hotel rond te lopen. Het is er idd wat langs de bizarre kant daar zeker als je met twee blanken daar rond loopt in een zwarte buurt. Gelukkig kunnen we in het hotel ook eten en dus kunnen we binnen blijven. Donderdag 29/11/2018 De laatste dag vandaag gaan we proberen enkele historische plaatsten te bezoeken waaronder het monument van de eerste voortrekkers, het Krügerhouse en union hall. Het voortrekkers monument is heel groot en laat dingen zien van wat er allemaal gebeurd is tijdens deze migratie van de boeren die weggejaagd werden door de Britten. De problemen die ze hebben moeten overwinnen om te overleven en de pogingen die werden ondernomen om in vrede te kunnen leven met de Zulu's. Op 16 december 1938 begon men op monumentkoppie (monumentheuvel) net buiten Pretoria met de bouw van dit majestueuze monument. Alle bouwmaterialen, met uitzondering van de italiaanse mermer, werden bewust uit de Zuid Afrikaanse bodem gehaald. In 1949 werd het voortrekkermonument met de nodige feestelijkheden ingehuldigd. Het Voortrekkermonument werd dusdanig gebouwd dat jaarlijks op de middag (12u) van 16 december, de dag waarop de slag bij bloedrivier uitgevochten werd, de zon een monumentale plaat verlicht gelegen in een crypte waardoor het opschrift Ons vir jou Suid Afrika leesbaar wordt. Na het bezoek aan dit monumentale monument gaan we nog snel een paar cachen zoeken en rijden we naar een pub om iets te gaan eten op aanraden van Gunther, ik zelf neem een t-boon steakje van 500 gr met fritjes en Greet twee salaatjes zijn eigenlijk sidedish. Daarbij een pintje van een halve liter en Greet een appeltiser, kostprijs voor dit alles met tip 14€. Daarna zijn we met de gps in de hand nog opzoek gegaan naar een paar cachen alleen is het er maar eentje geworden. De plaats waar deze verstopt lag was te mooi om niet te bezoeken, nl the Melrose House. Voor de andere dingen hebben we spijtig genoeg gene tijd gehad vooral met in het achterhoofd de waarschuwing, zelfs twee maal, om zeker niet bij nacht daar rond te hangen in de buurt. En zo komt er, jammer maar helaas, een einde aan onze vijf weken durende reis door dit prachtige land met al zijn tegenstellingen. Er zijn nog zoveel dingen om te bezoeken hier dat je hier gerust een paar keer kunt terugkeren en steeds andere dingen zult ontdekken. We zijn dikwijls verrast geweest door de vele mensen die we hebben ontmoet van gidsen tot de lokale bevolking over hun passie voor het land, de dieren en hun levensgewoontes. Ook was de nederigheid van deze mensen soms zeer pakkend. Dat ze het weinige dat ze hebben toch met je delen, je zelfs voor even in hun leven toelaten. Als je eens iets anders wil beleven op je reizen dan zou ik zeker eens denken aan dit land. Hopelijk hebben jullie allemaal genoten van onze verslagen, soms moesten jullie wel lang wachten op het volgende maar als er geen stroom is dan is er ook geen internet. De foto's worden binnen de week ook allemaal online gezet. Greet en Stefan.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurArchievenCategorieën |