Hongarije 2021.

Eigenlijk was dit verlof voorzien voor 2020 maar door de alom gekende reden is deze jammer genoeg niet kunnen en mogen door gaan. In 2020 hebben we wel het geluk gehad om enkele korte tripjes te maken met de camper en dat vooral naar landen die groen gekleurd waren op de Europese corona-kaart en ook die landen waar wij als Belgen werden toegelaten. Wat voor een verschrikkelijk jaar dit was moet ik aan jullie zeker niet vertellen. Het dagelijkse leven viel zo goed als volledig stil. Maar dat ene weekje naar het Zwarte Woud heeft ons dan toch wat deugd gedaan en we hebben kunnen genieten van het prachtige weer en van de wandelingen die we hebben gedaan.
Uiteindelijk na 18 maanden van opgesloten te zitten werden de poorten weer opengezet en konden we weer op reis gaan. Als je volledig bent gevaccineerd kan dit bijna zonder beperkingen.

​Het vertrek.

 Het is zover. We schreven 09 september 2021 onzes heren, we zijn bijna ingepakt en bijna klaar voor vertrek naar onze bestemming Hongarije. Maar eerst nog ff snel naar de kapper want anders zie ik ni meer waar ik rij binnen een week of 2. Om 13.00u rijden we dan af richting Hongarije. De trip verloopt vrij vlot met hier en daar een kleine file of een staart-kop-aanrijding met twee vrachtwagens. Om 21u besluit ik om een parking op te zoeken en te gaan overnachten, maar da's rapper gezegd dan gedaan. Parking 1: geen plaats; alles is ingenomen door vrachtwagens zelfs de plaatsen voor auto's met aanhanger. Dus wij verder naar parking 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 en ja hoor; hier vind ik dan toch een plaatsje weliswaar op de autoparking maar het lukt net. Het is ondertussen al 23u geworden en we hebben 680km op de teller staan en ik ben doodop. Snel nog naar het wc en het bed in. Maar van slapen komt zogoed als niks in huis. Het voordurend aan- en afrijden van auto's en vrachtwagens houdt mij de ganse nacht bijna wakker.
Ik besluit om dan toch maar op te staan rond 07u en koffie en thee te zetten. Pff, wa's da zeg, mijn darmen doen zo raar (krampen) en ik denk; 't zal toch ni waar zijn zekers?! Laten we hopen van niet, maar wat gebeuren moet zal gebeuren. De krampen worden erger en erger. Ik moet herhaaldelijk stoppen om naar het wc te gaan en ja hoor, daar is hij dan, de buikloop. Door de slechte nachtrust en de buikloop gaat het rijden vandaag voor geen meter en vorderen we zeer traag en dan slaat het noodlot toe op 95 km van onze eerste bestemming crash ik helemaal en kan geen meter meer rijden.
De eerste de beste parking op in Oostenrijk en de eerste de beste plaats die vrij is - vrachtwagenparking, ze staan weer op de parkings geparkeerd van de auto's, bussen en caravans- ga ik staan. Voor de rest van de dag loopt alles wat er van boven ingaat bijna rechtstreeks naar de wc en doe ik niks anders dan slapen. Gelukkig hebben we een wc aan boord maar da's echt ni plezant. Wat moet da moet; de geur nemen we er dan maar bij, allee vooral Greet ik heb der weinig last van.

Dus in plaats van op 10 september aan te komen op onze eerste bestemming Sopron verblijven we nog een nachtje op een autowegparking in Oostenrijk. De nacht heeft rust gebracht, ook in de darmen, 't is nog niet helemaal gedaan maar we kunnen verder rijden.
Hop naar Sopron.

​Sopron.

Vandaag 11 september komen we dan met een dag vertraging aan in Sopron. De weg naar de camping loopt door de stad en op het eerste zicht valt het wat tegen maar ja, voordeel van de twijfel en we zien wel als we te voet door deze stad gaan trekken. Aangekomen op de coördinaten van de camping.... surprice geen camping te zien, da's een camping die er alleen is met een festival ergens in juli. Doemme, en die straat loopt dan ook nog eens dood. Dan maar de mobilehome keren en een nieuwe camping gaan zoeken. Nieuwe camping ingegeven in de gps en wij terug door heel de stad naar den andere kant dan. Klein smal straatje in want hier is de volgende camping …. euh nee dus bord van de camping hangt er nog maar dat is het dan ook. Nu allemaal de oortjes dicht houden want er volgt een reeks van onvervalste krachttermen die eindigen met “ da gade nu toch ni menen he” ondertussen is mijne buikloop ook zijn best aan 't doen. De volgende camping..., en die ligt op 21km van Sopron verwijderd en dit is een Thermen camping die zal wel open zijn zekers? Allee en wijle weg wijle. Ja zenne, terug door de stad maar deze keer naar nen andere kant van de stad. Na een half uurtje rijden zijn we dan eindelijk op een camping aangekomen die open is en waar plaats is.
Het inschrijven laat ik door Greet doen want der wordt redelijk heftig op de familienaam van Urbanus geklopt. Dus blijven zitten, plots zie ik dat Greet haar mondmasker afzet en ze doet teken. Da's hier allemaal niet nodig, blijkbaar heeft Hongarije alle coronamaatregelen stopgezet.
Op de vraag waar we moeten gaan staan is het antwoord redelijk duidelijk: waar er plaats is, maakt eigenlijk niet uit. Dus een plaatsje gezocht maar dat was niet zo'n een goede plaats omdat we niet aan de stroom konden dus ff gaan kijken waar de stroomkasten staan en ook naar een plaatsje dichtbij.
Ik blijf vandaag nog wat aan de camper terwijl Greet op zoek gaat naar een bakker ofzo iets voor een brood. Na een uurje denk ik die is de weg weer kwijt, sebiet moet ik een SAR–actie opstarten.
Oef, daar is ze met een brood. Ja ja met een brood en ook nog wat geld uit een muur, ook altijd makkelijk.
Voor de rest is er die dag eigenlijk niks meer gebeurd buiten de gebruikelijke race naar het wc.

12 september. Het avontuur kan beginnen. We gaan met de bus naar Sopron. Altijd al spannend zo de bus nemen in een vreemd land, da's een beetje reizen op je reis zelf. Maar eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de bussen ook hier van een hoge standaard zijn. Het zijn namelijk van die reisbussen.
O ja, die winkel die Greet gisteren aan 't zoeken was bevond zich aan de bushalte op 2 min wandelen.
Na een dik half uur waren we in Sopron City. Door de warmte (32°)was het voor mij, nog steeds beetje misselijk van de turbo kak, niet zo een plezier om rond te lopen. We hebben wel de oudste en de slechtst onderhouden synagoge van de stad gevonden, waar ook een monument staat voor de gedeporteerde joden in WWII.
Een van de belangrijkste monumenten is de vuurtoren dewelke we bezochten en van daaruit hebben we een deel van de oude stadswallen gedaan. Het monument van de heilige drievuldigheid hebben we ook nog gevonden. We waren ook op zoek naar het huis van Franz Liszt maar deze hebben we jammer genoeg niet gevonden. Op zich is Sopron wel een bezoekje waard maar dan wel in een betere gezondheid want veel hebben we jammer genoeg niet kunnen bezoeken zoals het Moeras gebied net buiten de stad.


Beetje geschiedenis:

Sopron behoort tot de Hongaarse steden met een Romeins en een nog eerder verleden: destijds heette het Scarbantia. De stad is gesticht door de Kelten en is zeker 2300 jaar oud. Daarna kwamen de Romeinen en tijdens de Volksverhuizingen werd deze nederzetting verwoest. Het is de enige stad die geen schade leed tijdens de Turkse periode in de 16e eeuw. De stad kreeg haar huidige barokke aanzien na een brand die het middeleeuwse Sopron in 1676 in de as legde. Het bekendste gebouw is de Vuurtoren (tűztorony), het symbool van de stad, het zogenaamde Stornaház en het Fabricius-ház. Ook is hier het woonhuis van Franz Liszt te bezichtigen.
In 1989 speelde Sopron een belangrijke rol in de Europese geschiedenis. Het einde van het Oostblok werd ingeluid door Michail Gorbatsjov, die de communistische leiders in de Oostblokstaten weigerde nog langer te steunen. In 1989-1990 vielen de communistische regimes als dominostenen, de een na de ander. Hongarije opent in 1989 de grens door het doorknippen van het ijzeren gordijn nabij Sopron tijdens de Pan-Europese picknick.​

Keszthely.

​13 september. We rijden naar Keszthely. De darmen zijn ondertussen gekalmeerd en tot rust gekomen. Hier hebben we meer geluk met het vinden van een campplaats.
Maar eerst zijn we in Sümeg gestopt om iets te gaan drinken en een iets klein te gaan eten, alleen was ons Greetje nu aan de beurt om last te krijgen van de maag en de darmen (wie bij den hond slaapt enz...) De tocht naar het kasteel van Sümeg hebben we dan toch maar niet ondernomen. Blijkbaar zou het een zeer mooi kasteel zijn. Jammer genoeg waren we niet op het juiste moment daar want blijkbaar worden er ook geregeld middeleeuwse steekspelen en zwaardgevechten gehouden.
Maar dat is misschien voor nen andere keer eens te bezoeken of op de terugweg naar huis, wie weet.
Na de installatie op de camping, waar we trouwens zeer vriendelijk werden ontvangen door de eigenaar, die ons een paar interessante tips gaf van de omgeving, is Greet in de camper gaan liggen slapen en ik ben dan maar op verkenning vertrokken en op zoek gegaan naar een winkel en eventueel een apotheek. De winkel werd uiteindelijk gevonden maar de apotheek niet. Wel vond ik een klein cafeetje waar de lokalen iets kwamen drinken na hun werk op weg naar huis. Hier heb ik dan er eentje gedronken op een collega/makker die ik twee maanden geleden op 56 jarige leeftijd heb verloren aan kanker en die ooit in Hongarije een huisje had. 

14 september. We zijn dan gaan wandelen in Keszthely en hebben het Kasteel van Festetics bezocht met in het park verscheidene musea waaronder het koetsenmuseum, het jachtmuseum, het modeltreinmuseum, het palmenhuis met vogelpark, het kasteel zelf en dan het museum  hoe gaan de aristocraten op reis door de eeuwen heen.

Het koetsenmuseum.
In dit museum zijn vooral de koetsen te zien die werden gebruikt door de toenmalige kasteelheren en door andere rijke en belangrijke personen zoals bisschoppen. Hier in dit museum heeft Greet een nieuwe prinsessenkoets gezien, een witte lijkkoets.

Het jachtmuseum.
Dit was vooral gewijd aan alle geschoten trofeeën door Hidvégi Béla één van de laaste aristocraten van het geslacht Festetics.
De opstelling van de opgezette dieren is zeer mooi (zie foto's). Sommige taferelen lijken echt te zijn. Het ging er Hidvégi in de eerste plaats om om het sportjagen te promoten maar ook om de sport vooral milieubewust te maken. Hidvégi heeft in zijn carrière als jager op alle continenten van de aarde gejaagd en heeft hierdoor veel aanzien gekregen in de wereld van het sportjagen. De talrijke oorkonden zijn hier een bewijs van.
Boven het jachtmuseum bevindt zich een modeltreintentoonstelling. De totale lengte van het aangelegde spoornetwerk bedraagd zo'n 2,8 km. Met het oog voor detail werden verschillende bruggen en spoorwegdoorgangen nagebootst. Het mekka voor alle vaders die met hun zoon en/of kleinzoon met de modeltreintjes wil spelen.

Het palmenhuis met vogelpark is op zich niet zo spectaculair maar toch de moeite om eens de zien, vooral als je een combi-ticket hebt genomen voor al de vijf musea.

Het kasteel zelf had ik persoonlijk wat meer van verwacht maar uiteindelijk zijn dergelijke barokke kastelen qua meubilair overal hetzelfde. De meest impressionante kamer van het kasteel echter was de bibliotheek. Hierin bevonden zich zeker 80.000 items. De bibliotheek zelf werd versierd met lambriseringen en houtsnijwerk van onder tot boven, gemaakt door lokale vakmensen. Zij dateert uit de 16e à 17e eeuw, maar werd rond 1800 zeer fel uitgebreid naar 100.000 stuks.
Het museum van de aristocraten op reis door de eeuwen heen laat je vooral zijn hoe decadent zij soms wel reisden. 

Verder hebben we stad verkend met de gps opzoek naar wat verborgen “schatten”.

Siofon.

​15 september. We rijden verder naar onze volgende bestemming Siofon, het Ibiza van het Balatonmeer, vooral erg in trek bij de jeugd.
Maar eerst gaan we een tip van de campingbaas eens opvolgen even terug naar het noorden richting Héviz, want volgens de campingbaas kan je van het thermalwater ook genieten zonder 10€ inkom te betalen, namelijk in het overloopkanaal van het bekken. Wij de camper ergens neergezet en dachten we even snel tot daar wandelen en een plonsje nemen als dat al waar was wat hij ons vertelde.
Dat snel tot daar wandelen bleek al snel zo'n 6 km te zijn(oeps). En ja hoor. Er liggen idd mensen te zonnen en te genieten van het water uit het thermaalbad. Greet is als eerste in het water gegaan, ik ben nog eerst een cacheke gaan pakken en daarna ook het water in. Het water was heerlijk warm alleen die kleine visjes die er in het water zwemmen hebben wel heel veel honger. Die komen dus aan je tenen, voeten en benen bijten, zolang je stil staat en er staat daar veel volk stil zenne! Een beetje verder was een waterval en daar kan je heerlijk je rug door laten masseren. Hier ruik je wel dat er in het water wat zwavel zit dat afkomstig is van een warmwaterbron. Die ontstaat ergens diep in de aarde, dichtbij een lavastroom.

Na een anderhalf uurtje genoten te hebben van het warme water gaan we terug naar de camper; alleen neem ik nu een andere weg, die ik -later gezien- beter niet had genomen want het was ne serieuze omweg. 

Omstreeks 18u kwamen we aan in Siofon op een camping, maar buiten twee Hongaren en nen hollander was er niks of niemand te bespeuren op deze camping. Even gaan vragen aan die Hongaren of de camping wel degelijk open was en ja hoor, alleen was de receptioniste al naar huis en zou 's anderendaag terug komen om 07u. Dus een plaatsje uitgezocht en geïnstalleerd. Komt daar ineens ene aangevlogen met de auto en begint daar in 't Hongaars tegen ons te brabbelen. Het enige wat hij in 't engels kon zeggen was dat de receptie maandag terug open zou zijn om ons in te schrijven. Da's wel twee dagen nadat wij al weg zouden zijn. We we zien wel. Even op verkenning uit en wat bleek dat we toch wel heel ver verwijderd zijn van het centrum, zo'n 5 km en dat daar in de buurt niks maar ook niks open is. Snel op 't internet gaan kijken en 3 km dichter naar het centrum is er ook nog een camping. Wij terug naar de camping snel alles terug ingepakt en wegwezen naar de andere camping waar er wel volk staat en waar in de buurt wel iets open is. Het was al snel laat en zijn dan maar ons bedje ingetrokken .

16 september. Vandaag gaan we op verkenning in Siofon. We vertrekken langs de oevers van het Balatonmeer om dan langzaam via andere wegen terug te keren naar de camper. Onderweg doen we enkele cachen en genieten we van een heerlijk middagmaal bij Mustafa. Het is er aan te zien dat het einde van het seizoen naderbij komt want vele zaken zijn reeds gesloten voor de winter. Andere zijn bezig met de hoognodige reparatie- en verfraaiingswerken. Ergens zijn we wel blij dat het stil seizoen is want aan het aantal bars te zien denk ik dat het hier in de zomermaanden over de koppen lopen is.
Siofon is ook gekend voor zijn 15 km lang zandstrand. Het is er ook ideaal om met kinderen te komen want vooral eer je kunt zwemmen moet je soms wel zo'n 200 m het water ingaan. Het enige wat de mooeite waard is om op te noemen is de watertoren van 45m hoog. Deze is omgebouwd tot toeristische trekpleister met een lift en café erin. Er begint ook een muziekje te spelen als iemand met de lift naar boven gaat. Gans het plein heeft het dus geweten... Voor de rest is er eigenlijk niks te zien, maar ik denk dat de jeugd dat niet erg zal vinden. Bars zijn er daarentegen in overvloed.
's Avonds doen we een videogesprek met mijn moeder om haar een gelukkige verjaardag te wensen, wel ne dag te laat maar het ging niet anders, om met haar een videogesprek te houden moest wel mijn oudste dochter daar zijn want het zou anders helemaal in 't honderd lopen. Mijn moeder en informatica dat gaat echt niet samen. We zijn al blij dat ze hare “slimme” telefoon kan opnemen als we gewoon bellen.

Pécs.

17 september. We rijden verder naar Pécs maar eerst maken we een tussenstop in een klein plaatsje genaamd Zala. Het dorpje op zich bestaat blijkbaar uit 1 lange straat, meer niet. Blijkbaar heeft een van de beroemste schilders van Hongarije gewoond. Zijn naam is Mihály Zichy, wie hem kent steekt zijn hand op. Blijkbaar heeft deze kunstschilder tijd door gebacht in Antwerpen en Brussel. Hij is vooral bekend voor zijn illustratiewerk in boeken en van zijn werken voor de russische tsaar waar hij gedurende meer dan 10 jaar hofschilder was.
Na onze korte tussenstop rijden we verder naar Pécs.
In Pécs aangekomen rijden we rechtstreeks naar de camping die op 4km van het centrum ligt, hier kunnen we maar 1 nacht staan want ze verwacht voor 's anderendaags 11 campers en ze heeft maar 10 plaatsen. Wij dus verder naar een andere camping, gelegen net ten noorden van de stad, maar dan wel boven op de berg.  Doemme toch he. Camping bestaat niet meer, moet anders wel een grote camping geweest zijn. Ik was eerst van plan om daar te blijven staan. Maar het probleem was terug in de stad raken van daaruit.
Dan maar terug naar beneden en een plaatsje gaan zoeken via stop4thenight. Maar wat die geven was echt niks om te gaan staan. Parkeerplaatsen waren net wat te klein. Uiteindelijk aan de rand van het oude stadscentrum vind ik een parking een klein beetje achterin gelegen maar die voldoende groot was om te staan en de voetgangers hunne dorgang niet te belemmeren.
Eenmaal geïnstalleerd gaan we al op préverkenning door de stad en zoeken we iets om te drinken. Na onze korte préverkenning nemen we nog een pizza mee naar de camper om te eten. Daarna is 't oogjes dicht en slapen.

18 september. We zijn redelijk vroeg uit de veren en hebben op zich heel goed geslapen. Wij terug de oude stad in maar nu via een gekende weg recht naar de vijfkerken-kerk, maar deze is nog niet open om te bezoeken, den dienst is in volle gang. Dan maar wat verder gegaan en naar een moskee die omgebouwd is naar een kerk. Op het plein voor de moskee/kerk is een bijeenkomst van heel veel volk van één of andere volkspartij. Er liepen daar bijna zoveel politie rond als gewone mensen, toen had er al een rode lamp moeten aangaan, maar dat gebeurde jammer genoeg niet. Dus wij verder beetje geocachen wat siteseeing en dan maar langzaam terug naar de vijfkerken-kerk en de moskee/kerk. Hela was dat hier allemaal rond gans de oude stad is nadar opgetrokken en is de politie in maximale sterkte aanwezig op de barikades; der is geen doorkomen meer aan. We vragen een van de agenten wat er gebeurt en hij antwoordt dat het ganse centrum is afgesloten tot zondag morgend voor een festival. Hier zien we ook vele regenboogvlaggen en andere regenboogtoestanden. Blijkbaar is er een festival voor de holebi gemeenschap in Hongarije. Waarom nu verdoemme? We proberen het nog een paar maal om tot aan de kerk te raken maar korter dan tot op 200 m raken we niet. We mogen der echt niet door ondanks dat er nog niemand binnen de nadar rondloopt. Omstreeks 14u nemen we het besluit om dan maar verder te trekken naar Szeged.

Szeged.

Rond 18u30 arriveren we in Szeged. We volgen de GPS die ons blijkbaar dwars de stad doorstuurt en daarna een brug over richting de ingegeven camping.

Uiteindelijk schrijven we ons in op een camping, gelegen aan de oever van de rivier. Hier moeten we voor het eerst sinds we in Hongarije zijn onze corona safe pass laten zien. De camping bezat 3 zwembaden, waarvan 1 leeg, 1 omgetoverd tot een soort vijver en 1 thermaalbad. Dat laatste was inbegrepen en zeer aangenaam. Verder had de camping slechts een minimum aan comfort (stroom, 
douches en wc.) De plaatselijke verhuurverblijven leken ons ook voor de helft vervallen. Maar we stonden en we hadden wat we nodig hadden.

19 september. Al geocachend doorkruisen we de stad Szeged om op die manier de meeste bezienswaardigheden tegen te komen zoals de Dom Square, National Pantheon, Votive Church, de Heldenpoort, Stadhuis, Millenium fontein en uiteindelijk de grote synagoge van Szeged.
Deze synagoge was indrukwekkend met 1300 zitplaatsen en schitterende blauw-glazen koepel. De synagoge is op een na de grootste van oost-europa. Uit respect voor de joodse godsdienst moesten alle mannen die de synagoge betraden een keppeltje op hun hoofd zetten. Probeer maar eens een wit  kartonnen keppeltje met schuivertjes in dat korte haar (bijna bros) te steken..., zo goed mogelijk, kwamen de dames van de inkom nadien met een zwart stoffen exemplaar dat beter zou blijven zitten. Hoe doen die mannen dat toch...

Na onze stadswandeling keerden we terug naar de camping om nog een mini-handwasje te doen. Waskoord gespannen en het kon nog droogwaaien. 
's Avonds zouden we de beroemde vissoep van Szeged gaan eten in een restaurantje net buiten het centrum. We vertrekken te voet van de camping, binnen de kortste keren liepen we langs de andere oever, het centrum al lang achter ons gelaten, in het pikkedonker. Na 4 km uiteindelijk vonden we het restaurant in het donker langs een weggetje achterin. Dank u tripadvisor... Na deze lekkere soep met veel stukken vis in nog eens 4 km terug naar de camping. 

Natuurreservaat Hortoby.

20 september. Gietende regen en relatief koud. Met dit weer vertrekken we uit Szeged. Hopelijk is het op de volgende bestemming beter. Na een relatief lange rit komen we aan aan een grote parking vlakbij wat vroeger camping Puszta bleek geweest te zijn. U leest goed, bleek geweest te zijn! Alweer een camping die niet meer bestaat. Voor 500 Florint zetten we ons dan op de parking waar we dan maar vrij staan deze nacht. Regen valt hier niet, maar het is wel fris, maar droog en wind. Lange broek en vest aan en we kunnen ertegen. We wandelen even rond in het dorpje of we een begin van een wandelroute vinden maar ook dit valt dik tegen. In het plaatselijke cafeetje vragen we of er wandelkaarten te verkrijgen zijn zodat we 's anderendaags eventueel kunnen gaan wandelen. Zij verwijst ons naar een infobord op het plein. Als we die bekijken lijkt het hier te gaan om een route van amper een half uurtje.
21 september. Nog steeds koud. Bij gebrek aan wandelinfo pakken we nog een cacheke en vertrekken naar de volgende bestemming, Debrecen. ​

Debrecen.

Aangekomen op de camping hebben we eerst de indruk dat deze gesloten is, maar het tegendeel was waar. Er stond niemand, maar 's avonds hadden we 2 buren. Het thermaalbad vlak naast de camping was immers open en sommige mensen komen speciaal daarvoor naar daar blijkbaar. De camping lag een 4 km stappen door industriegebied van het centrum verwijderd. Dus we besloten in de namiddag nog naar de stad te gaan om te kijken wat daar te zien was. Tegen de avond waren we terug op de camping en besloten we om 's anderendaags verder te rijden. We hadden een km of 9 door het stadscentrum gestapt, plus heen en terug (8 km) en hadden zo de indruk het belangrijkste van dit stadje gezien te hebben.

Eger.

22 september. We vertrekken in Debrecen en rijden naar Eger. Eger is een stad met een historische stadskern met veel bezienswaardigheden en meerdere terrassen, waarvan we zeker eentje hebben gedaan (owv het weer werd het wel warme drank ;-) ) . Ook de burcht van Eger hebben we bezocht. Dit viel een beetje tegen omdat verschillende delen afgesloten waren wegens restauratiewerken. En wat wel kon bezocht worden, alsook de tentoonstellingen waren bijna allemaal eentalig Hongaars. Spijtig dat men hier in Hongarije niet meer aan toeristen denkt. Het zou ook meer toeristen lokken...

Bankut/Nagyvisnyó.

​23 september. Wat een dag! We vertrekken uit Eger richting Bankut. Wisten wij veel dat er 2 Bankuts in Hongarije zijn die weliswaar 350 km uit elkaar liggen!? Het was de bedoeling om ergens aan het Bükk-gebergte uit te komen bij het plaatsje Nagyvisnyó/Bankut in het Noord-Oosten van Hongarije. Een plaats waar het ideaal zou zijn om in de natuur te gaan wandelen, maar we kwamen in een dorpje Bankut op een 500 km daarvandaan en toen zij ons madam GPS “u bent op uw bestemming”. De mensen keken ons raar na toen we met onze mobilehome door het dorp reden. Niet moeilijk! Er was niks te zien en al allerminst een camping.
Eens we onze fout hadden vastgesteld (Bankut waar we moesten zijn lag op een 30 km van onze vorige bestemming!!!) besloten we de terugweg aan te vatten, zodat we terug op de uitgestippelde route zouden komen, en te rijden tot max 19 u. en dan zorgen dat we een camping hebben gevonden , en na overnachting het laatste stuk verder te rijden naar Bankut/Nagyvisnyó.
Op een gegeven moment laten we de GPS een camping zoeken en op 19 km van de afrit zou er een liggen, dus wij nemen de afrit, rijden 19 km extra en de camping....??? niets te zien. Een beetje terug was een restaurant waar we al snel iets gaan eten. We zetten de mobilehome op de parking en blijven daar dan maar overnachten.
24 september. Terug 19 km naar de oprit van de autobaan. En we zetten onze rit verder naar Bankut/Nagyvisnyó. In Nagyvisnyó blijkt dit ook een piepklein dorpje te zijn. We wandelen even door het dorp en tegen dat we langs een andere straat terug richting de mobilehome gingen had de tamtam al zijn werk gedaan. Oei oei vreemdelingen in het dorp. We werden aangesproken door een bewoner die graag zijn duits nog eens oefende en curieus was naar ons bezoek. Iets verder nuttigden we nog iets in een lokaal cafeetje (wat stoelen en tafels en oude zetels uit auto's bijeen gezocht en het meubilair was er al). Verder was het drinken wat er in huis was en die keuze was niet uitgebreid.
Omdat ook hier niets van wandelkaarten voorhanden was en we niet op de wilden boef wilden gaan wandelen, besloten we verder te rijden naar de volgende locatie op onze route.

Aggtelek.

In de namiddag kwamen we toe in Aggtelek. Aggtelek ligt in het noordoosten van Hongarije op de grens met Slowakije en is zeer beroemd om zijn druipsteengrot. De camping was degelijk. En... er stonden verscheidene wandelingen aangegeven vanaan de camping met km en geschatte tijd. Je moest die wel verdubbelen vermits je nog moest terugkomen ook, het waren geen lussen. Maar het was meer dan wat we tot hiertoe al gezien hadden van wandelinformatie.
Na ons geïnstalleerd te hebben en even te bekomen van de lange ritten, doen we toch nog één van de afgepijlde wandelingen. Wegens fysieke problemen (knie laat het weer afweten) nemen we een korte van 2,8 km en nog eens terug, dus 5,6 km in totaal berg op en af. Dat was meer dan genoeg.


25 september. We rijden van de camping en parkeren aan de overkant om om 10 uur nog mee te gaan voor een geleide tour in de grotten. Spijtig genoeg was de gids slechts eentalig Hongaars en wij kunnen onze plan trekken in 4 of 5 talen maar daarin zit geen hongaars... We hadden wel een engelstalig blaadje met uitleg meegekregen.
Na het bezoek aan de grotten vertrokken we naar Holloko, een klein dorp in Noord-Hongarije dat zijn middeleeuwse structuur zou behouden hebben. De huisjes zijn door UNESCO beschermd en vrouwen zouden nog in oorspronkelijke klederdracht lopen alsook handwerkkunst demonstreren voor toeristen en zingen en dansen zoals vroeger. Toen we hier toekwamen was het hier superdruk. Een bomvolle parking met niet alleen auto's, maar ook reisbussen. Dit deed ons eerder denken aan een soort Bokrijk waar iedereen op een mooie weekenddag naar op bezoek gaat. Vermits er absoluut geen plaats was om de mobilehome te parkeren, zagen we het niet zitten hier nog in de drukte te gaan lopen. Boedapest zou de volgende bestemming zijn.
Na een uurtje rijden installeren we ons op een camping net buiten het drukke stadscentrum. Hier is gelegenheid om een was te draaien, dus dat doen we eerst. Na 2 en halve week is dat al wel nodig.
​

Boedapest.

26 september. We vertrekken vanop de camping met de bedoeling de metro naar het centrum te nemen. Het metrostation vonden niet onmiddellijk, maar we kwamen aan de Donau aan een of ander groot theater. We besloten dan langs de rivier richting centrum te wandelen. Dat was een heel eind, maar wel een mooie wandeling, gedeelten liepen door een park vlak naast de Donau en verder liep er een wandel- en/of fietsweg. Toen we dachten dat we het centrum bereikt hadden gingen we meer van de rivier weg en liepen we de stad in. Omdat Boedapest zo groot is en je niets weet zijn, loop je al snel enige kilometers om bepaalde gebouwen gevonden te hebben. Die eerste dag liepen we verder op basis van caches en we keken rond waar we passeerden. Verder gingen we ook nog doelgericht naar de joodse synagoge, de 2de grootste synagoge ter wereld, de grootste van Europa.
We kwamen ook nog via de st Stefanus basiliek, dewelke een enorm hoge koepel heeft en een mooie  afwerking binnenin. Om het parlement te bezoeken was het intussen  te laat geworden. We liepen dan nog even over de grote winkelboulevards, om ook deze even gezien te hebben, maar ook met doel om een metrostation te vinden om terug richting camping te rijden. Uiteindelijk vonden we de M3 die momenteel door bussen wordt vervangen, en die een halte heeft op 10 minuutjes van de camping. Maar omdat de bussen vrij vol zaten en Stefan met zijn hoestbuien het niet zag zitten om hiermee mee te rijden, zijn we helemaal te voet terug naar de camping gegaan.
27 september. Het regende toen we wakker werden. We zagen het niet zitten om hierin te gaan rondlopen, dus we deden het rustig aan. Toen het na de middag over leek te blijven, besloten we toch nog de metro (vervangbus) te nemen richting centrum om nog een en ander te gaan bekijken. Onderweg naar het parlement stond er ene reclame te maken voor zijn bustours. Vermits het hier ging over een specialleke, nl. een bus die ook een eindje op de Donau vaart, interesseerde dat ons wel. De rondrit startte om 16 u. Nog een half uurtje wachten en we konden mee. Handig is dat je dan 's anderendaags gerichter dingen kan gaan bezichtigen die je vanop de bus hebt gezien.
Na de busrit zochten we terug het metrostation om deze keer wel de bus terug naar de camping te nemen.
28 september. Vandaag planden we een ganse dag rond te lopen en verscheidene zaken te gaan bezichtigen. Eerst met de metro naar het centrum waar we overstapten om door te rijden tot het heldenplein. Hierachter lag een soort stadspark, waar in de winter een ijsbaan wordt gelegd. Ook stond er vlak achter een mooi kasteeltje, waar nu het muzeum van landbouw was gevestigd of zoiets. 
Dan kwamen we te voet terug richting centrum met de bedoeling richting Margeret eiland te gaan. Vooraleer die richting af te draaien bezochten we nog het “Huis van Terreur”. Dit maakte wel indruk. Het ging vooral over de periode dat Hongarije onder het communistisch regime viel en alle mensen die in dat huis werden opgesloten, gemarteld, die zijn verdwenen of opgehangen omdat ze zich verzetten tegen het regime. Na dit bezoek deed onze verdere wandeling door de stad deugd. Dit blijft toch even hangen. We stappen verder richting de Margeret brug. Onderweg eten we nog iets bij een typisch hongaars restaurantje. Op Margeret eiland is het groen en zeer rustig als je de toeristen niet meetelt. Auto's zijn er verboden.

Alles wat we voordien hadden gezien lag op dezelfde oever van de Donau, m.n. Pest. Na Margeret eiland steken we via de brug verder over naar de andere kant van de Donau, m.n. Buda. Hier stappen we een eind terug tot we ter hoogte zijn van de de burchtheuvel en klimmen superveel trappen omhoog tot we daar aankomen tot het bekende vissersbastion. Dat dit bekend is, was wel te merken aan de hoeveelheid toeristen die daar ter plekke stonden. 
Hierna struinden we nog een beetje door de straatjes en zagen we plots een bordje “labirinth”. Dit hadden we ergens op een folder zien staan en leek ons wel iets. Wij daar naartoe. Dit labirinth bleek een of ander ondergronds gangenstelsel te zijn. Hierin werd ook de kamer van dracula uitgebeeld en  een aantal wassen beelden. Wat het gangenstelsel op zich betreft, je mag geen schrik hebben om ook de pikdonkere gangen in te gaan en niet enkel de gangen waar lichtjes hangen, anders mis je de helft van de fun. Tip : zorg wel dat de batterij van je gsm voldoende is opgeladen zodat je je pillicht kan gebruiken.
Verder passeerden we nog het huis van Houdini. 
Naar het Koninklijk Paleis en de Burcht verder op de heuvel zijn we niet meer geweest. We kwamen er achteraf bij uit dat we die hadden gemist. Maar we hadden zoveel kilometers in de benen dat we beiden groggy waren en de metro onder de rivier door namen om dan in het hoofdstation over te stappen op de buslijn richting camping.
29 september. Onze laatste nacht in Boedapest. We hadden besloten zeer vroeg op te staan zodat we nog naar het centrum konden rijden om daar nog het parlement te bezichtigen. Van buiten hadden we het gebouw reeds gezien en is het zeer indrukwekkend, maar hoe is het binnenin. Toen we om 9u15 ter plekke waren, bleek dat je enkel met een gids een rondleiding kan doen en de eerstvolgende engelstalige rondleiding waarop nog plaats was voor 2 personen was die van 11u15. Onze 2 uur wachten gebruikten we dan maar om met de metro nog weg en weer te rijden naar een winkelcentrum om enkele boodschappen te doen. Na de rondleiding zou het immers nipt zijn om terug naar de camping te rijden en tijdig uit te checken.
Het Parlement was binnenin even indrukwekkend als van buiten, voor het gedeelte dat voor het publiek toegankelijk is tenminste. In de ruimte onder de grootste koepel mochten geen foto's worden genomen omdat daar de kroonjuwelen tentoongesteld waren, onder het toeziend oog van de militaire wacht. Verder hebben de gangen, bepaalde zalen, alsook de ruimte waar het parlement zetelt zelf een rijkelijke indruk gelaten. 

Szentendre.

​Om 13u30 checkten we uit de camping en reden naar de volgende bestemming. Eerst stond Szentendre op het lijstje. Volgens dat we in informatie vonden een rustig stadje met vooral theater, kunsttentoonstellingen en muziek, en dit vooral in de zomermaanden. Doordat we midden in het kleine stadje vol smalle eenrichtingsstraatjes en dan ook nog eens in hoogte beperkt kwamen te zitten met de mobilehome was het zweten om hier terug uit te rijden. Op een gegeven moment was het zelfs zo dat ik moest uitstappen in een poging om Stefan met de mobilehome door een smalle doorgang, door een geparkeerde vrachtwagen, te loodsen zonder gevolg. Eens terug op de grote baan hadden wij geen zin meer om te gaan kuieren door de straatjes van Szentendre...

Viségrad.

​Door dit stadje zijn we bijna gewoon doorgereden. We zijn even aan de kant gestopt en zagen hoog op de heuvel de burcht waarvan sprake in de informatie. Ook de Salamontoren vermoeden we te hebben zien staan. Verder zou er ook nog een koninklijk paleis op de heuvel liggen. Omdat onze knoken pijn doen van de vele gewandelde kilometers van de voorbije weken zijn we hier dus niet meer gestopt maar ineens verder gereden naar Gyor.

Gyor.

De rit naar Gyor liep voor een groot stuk door de bergen via ontelbare haarspeldbochten. Het laatste stuk was terug rechte baan. In Gyor zelf vonden we al snel een rustige camping op enkele kilometer buiten de stad, vlak naast 2 grote visvijvers.
30 september.
Vandaag gaan we de stad even verkennen en wat geocachen. Ondertussen  zijn we op zoek naar een apotheker waar we spoelmiddel kunnen vinden voor mijne neus, want mijn sinussen beginnen serieus pijn te doen. Gelukkig vinden we er eentje die bereid is om het gevraagde produkt te bestellen zodat we het de dag erna 's morgens kunnen gaan afhalen. Verder verloopt de dag rustig en gaan we nog wat winkelen voor eten te maken.
1 oktober: We checken uit en rijden eerst naar de aptotheker om onze bestelling op te halen. Vanaf hier rijden we verder naar onze volgende bestemming.

Veszprem.

Hier kunnen we kort over zijn, daar er geen mogelijkheid was om te gaan staan en te overnachten, campings waren gesloten, zijn we verder gereden naar de volgende bestemming aan het Balatonmeer.

Balatonfured.

Hier vinden we wel een grote camping. Eenmaal aan de camping aangekomen bleek deze net gesloten te zijn voor het seizoen. Blijkbaar sluiten de meesten zaken rond het Balatonmeer vanaf 1 oktober. Het zag er echt niet goed uit voor de volgende dagen. Aangezien we hier niet kunnen overnachten rijden we maar verder naar de volgende bestemming. Al vrezen we dat ook daar niks meer open zal zijn.

Tihany.

Zoals we al vermoedden was ook hier alles dicht. Ondertussen was de mist opgetrokken en was het al wat aangenamer om te rijden. Jammer dat we hier niet konden verblijven want Tihany is gelegen op een schiereiland dat eigenlijk ook een natuurreservaat is dat bekend staat voor zijn  vele vlindersoorten die er voorkomen. Dit alles zullen we op een andere keer eens moeten gaan bezoeken als we nog eens naar Hongarije terugkomen.
Ondertussen beslissen we om niet meer verder te rijden naar de volgende bestemming, maar de tocht richting huis aan te vatten.

Naar huis.

Onze laatste slaapplaats is tevens ook onze eerste slaapplaats geweest, de camping nabij Sopron.
Nu was het op de camping manoeuvreren tss de schotelantennes die mooi aan de rand van de weggetjes zijn opgesteld. Als ze maar tv kunnen kijken. 
Het thermenbad ligt weeral vol met Oostenrijkers en Duitsers en ook nu weer liggen ze hier gelijk nen hoop walrussen naast elkaar in 't water.

02 oktober 
we vertrekken redelijk op tijd zodat ik nog wat kilometers kan doen richting België.
Vanaf hier is het nog 1160km ongeveer tot thuis. Ik besluit om vandaag toch meer dan 600km te doen zodat we zondag nog op een redelijk uur thuis kunnen zijn.
Uiteindelijk rijd ik nog 650km en stoppen we ergens in duitsland op een parking waar het eigenlijk heel rustig is omdat deze parking gelegen is midden in de werken aan de snelweg.

03 oktober.
Op tijd uit ons bed wassen, eten en wegwezen, de reis verloopt zeer vlot omdat er ook bijna geen werken meer waren aan de snelweg, wel hebben we een kleine omweg moeten maken omdat er op de normale route problemen waren door het slechte weer, autosnel weg stond blijkbaar onderwater.
Rond een uur of drie komen we aan in Oostmalle en wordt er dadelijk begonnen met het uitladen van de camper en kan Greet beginnen met een berg was. Voor mij het teken om te vertrekken en een bezoekje te brengen aan het gildenlokaal want daar was een bondschieting met de kleine kruisboog.


Goede raad van tante Kaat vanaf 1 oktober kan je niks meer gaan doen in Hongarije of ge moet op hotel gaan en aan wintersport doen.

                                                          The End.